Πώς «φούσκωσε» το έλλειμμα με οδηγίες της Eurostat

Στο φως η επιστολή Radermacher προς τον Ανδρέα Γεωργίου για να εντάξει τα swaps του Σημίτη στο δημοσιονομικό χρέος και να εξουδετερώσει κάθε αντίδραση για την είσοδο της Ελλάδας στα καταστροφικά Μνημόνια

Τον τρόπο νομιμοποίησης του πρώτου Μνημονίου και τη δέσμευση της χώρας με τα υπόλοιπα που είχαν αναλάβει οι διεθνείς τοκογλύφοι υπό τις ευλογίες της Κομισιόν (σ.σ.: μέσω της Eurostat) και του ΔΝΤ αποκαλύπτει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία». Τα στάδια αποδόμησης της ελληνικής κυριαρχίας είναι πλέον ξεκάθαρα, όπως προκύπτουν από την αλληλογραφία που έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία» μεταξύ του εκλεκτού των διεθνών δανειστών Ανδρέα Γεωργίου και του περίφημου Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ, καθώς και του W. Radermacher, γενικού διευθυντή της Eurostat, η οποία είναι όργανο της Κομισιόν.

Το πρώτο στάδιο με τις υπόγειες συμφωνίες του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου γράφτηκε στο Καστελόριζο, όταν με δραματικούς τόνους αναφέρθηκε στην ανάγκη εισόδου σε επιτροπεία λόγω του (μέχρι τότε «υπολογισθέντος») υψηλού μεγέθους (13,6%) του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009.

Παρέλειψε, όμως, τότε να πει ότι η τιμή του ελλείμματος που αναφέρθηκε ήταν ακόμη πρόβλεψη (δεν είχε καν εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο) και όχι το επίσημο έλλειμμα. Το επίσημο έλλειμμα υποτίθεται ότι θα δημοσιευόταν τον Οκτώβριο του 2010, μετά από έγκριση του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Εν ολίγοις, μπήκαμε στο Μνημόνιο με ένα έλλειμμα που απλώς ο Παπανδρέου «το μάντεψε», χωρίς κανένα σχετικό επιστημονικό εύρημα!

Ο τρόπος

Τον τρόπο για να φουσκώσει το έλλειμμα τον έδωσε... χαρτί και καλαμάρι στον Γεωργίου ο Walter Radermacher, επικεφαλής της Eurostat, στις 8 Οκτωβρίου 2010. Με αυτή, όπως αποκαλύπτουμε, υποδεικνύει στον Γεωργίου πώς να εντάξει τα swaps του Σημίτη με την Goldman Sachs το 2001 (με τη βοήθεια των οποίων μπήκαμε στο ευρώ) στο συνολικό δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας και στα ελλείμματα τεσσάρων ετών - κάτι που έγινε μόνο για την Ελλάδα και μόνο για εκείνη την εποχή, προφανώς παρανόμως, καθόσον το 2001 δεν υπήρχε ευρωπαϊκός κανονισμός που να το απαιτούσε αυτό. Ζητεί, μάλιστα, να έχει την έγκριση του Γεωργίου μέσα σε δύο μόνο μέρες από την ημερομηνία αποστολής της επιστολής! Η επιστολή του Radermacher δείχνει την προφανή συμμετοχή της Eurostat στη διόγκωση του συνολικού δημοσιονομικού χρέους κατά 21 δισ., αλλά και στη διόγκωση των ελλειμμάτων των ετών 2006, 2007, 2008 και του 2009 (μέσω καταμερισμού των 21 δισ. στα τέσσερα αυτά έτη) με την ένταξη των swaps του Σημίτη στο χρέος.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο στόχος αυτής της επιστολής είναι να εξειδικεύσει την πρόταση της Eurostat για τη στατιστική καταγραφή των συμβάσεων ανταλλαγής επιτοκίων (Swaps) που εφαρμόστηκαν από το 2001 με βάση τα συμπεράσματα της ανάλυσης που διεξήγαγε η Eurostat». «Σχετικά με τα Goldman Sachs swaps, ως πρώτο βήμα που θα καταγραφεί το 2001 είναι ότι θα υπάρξει αύξηση του δημοσιονομικού χρέους για ένα ποσό ύψους 2,8 δισ. ευρώ που ήταν η αρχική αγοραία αξία του swap που υπογράφηκε τον Ιούνιο του 2001 μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και Goldman Sachs. Το δάνειο αυτό θα θεωρηθεί ως δάνειο με σταθερές ετήσιες καταθέσεις αποπληρωμής, στις οποίες η απόσβεση του κεφαλαίου αυξάνεται σταδιακά, ενώ το μερίδιο των τόκων μειώνεται προοδευτικά».

Oπως αναφέρουν όμως παράγοντες της αγοράς, 2,8 δισ. ήταν η αρχική αξία του swap του Σημίτη που χρησιμοποιήθηκε ως δάνειο προς την Ελλάδα από την Goldman Sachs, εν κρυπτώ, ώστε να «ελαττωθεί» λογιστικά το έλλειμμα της εποχής και να μπούμε στο ευρώ. Μέχρι το 2010 αυτό το swap κατέληξε να κοστίζει θεωρητικά 21 δισ.! Ο Radermacher αποφάσισε να εφαρμόσει αναδρομικά, μόνο για την Ελλάδα, ευρωπαϊκούς κανονισμούς του 2008, ώστε να εντάξει τα 21 δισ. στο χρέος και στα ελλείμματα τεσσάρων ετών! Η επιστολή αναφέρει όλα τα βήματα που πρέπει να γίνουν και καταλήγει απαιτώντας απάντηση εντός διημέρου:

«Πιστεύω ότι θα μπορέσετε να επιβεβαιώσετε το συντομότερο δυνατό τη συγκατάθεσή σας για τις πρακτικές διατάξεις για πλήρη συμπερίληψη στα κοινοποιηθέντα δεδομένα, το αργότερο στις 10 Οκτωβρίου 2010, όπως συμφωνήθηκε κατά τη μεθοδολογική επίσκεψη του ΔΥΕ (Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος)». Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την παρέμβαση ανώτατων στελεχών της Eurostat, της Κομισιόν και ενδεχομένως και του ΔΝΤ στην ελληνική νομοθεσία, με στόχο την αλλαγή του ιδρυτικού νόμου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ώστε να φιμωθούν τα μέλη του Δ.Σ. που αντιδρούσαν. Σε αυτά, μάλιστα, είχε ενεργή συμμετοχή ο μόνιμος εκπρόσωπος της Eurostat στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. Η. Snorrason, ο οποίος μάλιστα καλείται από τον Α. Γεωργίου ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του!

Ο ορισμός Γεωργίου και η εκτόξευση στο 15,8%

Η είσοδος της χώρας στο πρώτο Μνημόνιο έγινε τον Μάιο του 2010. Τότε, όπως φαίνεται, αναζητήθηκε ο τρόπος νομιμοποίησής του αλλά και συνθηκολόγησης για να έρθουν τα επόμενα Μνημόνια.

Τον Αύγουστο του 2010 ορίστηκε ο υπάλληλος του ΔΝΤ Ανδρέας Γεωργίου επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ο οποίος «σαν πρόθυμος από καιρό» θα επιβεβαίωνε το όποιο υψηλό έλλειμμα του Μαΐου του 2010. Αλλά δεν φαντάστηκαν οι τότε κυβερνώντες ότι κάποια μέλη του Δ.Σ. θα αμφισβητούσαν ακόμη και την πρόβλεψη του ελλείμματος του Μαΐου και αν υπολογιζόταν το πραγματικό έλλειμμα και αποδεικνυόταν χαμηλότερο (εικάζεται ότι είναι πολύ χαμηλότερο του 10%), θα μπορούσε η Ελλάδα να αποφύγει τον στραγγαλισμό. Ο Γεωργίου, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η «κυριακάτικη δημοκρατία», φούσκωσε ακόμη περισσότερο το έλλειμμα από το 13,6% στο 15,8%, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να φιμώσει τα μέλη του Δ.Σ. που αντιδρούσαν. Ως αποτέλεσμα:
■ «Νομιμοποιήθηκε» το πρώτο Μνημόνιο.
■ Ανοιξε η πόρτα για το δεύτερο και χειρότερο Μνημόνιο και για το PSI που ακολούθησε.
■ Μπήκαν τα επαχθή φορολογικά μέτρα από τα οποία υποφέρουμε ως σήμερα.
■ Ακολούθησαν τα επόμενα Μνημόνια, καθόσον το χρέος κατέληξε μη βιώσιμο, τα έσοδα ανέφικτα και τα προηγούμενα Μνημόνια ουδόλως εφαρμόσιμα.

Πηγή "Δημοκρατία"
kostasxan.blogspot.com

5,4 δισεκ. ευρώ ρίχτηκαν παράνομα από τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ σε συνεργασία με Eurostat στο δημόσιο χρέος του 2009

5,4 δισεκ. ευρώ ρίχτηκαν παράνομα

από τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ σε συνεργασία με Eurostat

στο δημόσιο χρέος του 2009

διαβάστε το παρακάτω άρθρο της έγκριτης εφημερίδας των Βρυξελλών 

15 – 21 Δεκεμβρίου, 2013

Τεχνάσματα κατά των αρρώστων

Η Eurostat συνεργάστηκε με κυβερνητικά στελέχη για να αυξήσει τεχνηέντως το Ελληνικό χρέος και αυτό το πληρώνουν οι άρρωστοι και οι αδύναμοι. Η εφημερίδα New Europe αποκλειστικά, δείχνει πώς παίχτηκε αυτό το κόλπο.

Μέρος ΙΙ Τώρα το βλέπεις, τώρα δεν το βλέπεις!

Οι πονηροί τρόποι μυστικών συνεργασιών της Eurostat με Έλληνες κυβερνητικούς με σκοπό την διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος και χρέους 2005-2009

Πώς οι λογαριασμοί του Ελληνικού Δημοσίου φουσκώθηκαν με δισεκατομμύρια ευρώ φανταστικών νοσοκομειακών τιμολογίων

Ας φανταστούμε έναν έμπορο που συνήθως παραγγέλνει το ετήσιο στόκ του από έναν προμηθευτή ο οποίος προσθέτει στην τιμή που δίνει στον έμπορο ένα έξτρα ποσό που είναι διάφορα έξοδά του, κάποιοι τόκοι, λόγω καθυστέρησης καταβολής των οφειλομένων καθώς και κάποια προμήθεια λόγω του κινδύνου που αναλαμβάνει για πιθανή μη καταβολή ολόκληρου του οφειλόμενου ποσού. Ας υποθέσουμε τώρα ότι για κάποιο λόγο ο έμπορος ζητάει από τον προμηθευτή να δεχτεί έκπτωση, έστω 30%, επί του αρχικού τιμολογίου και ο προμηθευτής συμφωνεί. Στην συνέχεια γίνονται όλες οι νόμιμες προσαρμογές των λογιστικών βιβλίων του εμπόρου και του προμηθευτή. Όταν όμως έρχεται ο Έλεγχος των λογιστικών βιβλίων του εμπόρου, ο Προϊστάμενος Λογιστηρίου του εμπόρου αποκρύπτει την έκπτωση και παρουσιάζει στον Έλεγχο την αρχική τιμή του τιμολογίου. Αυτό το κάνει για προσπορισμό προσωπικού οικονομικού οφέλους. Όμως, η πράξη του αυτή ανακαλύπτεται από ανώτερη Ελεγκτική Αρχή η οποία αρχικά του κάνει δριμεία παρατήρηση, αλλά στην συνέχεια, αλλοίμονο, διότι η ανώτερη αυτή Ελεγκτική Αρχή ξανασκεπτόμενη την περίπτωση απάτης που διαπράχτηκε από τον Προϊστάμενο Λογιστηρίου του εμπόρου, βρίσκει ότι μπορεί και εκείνη να έχει οικονομικό όφελος από την πράξη αυτή, και έτσι συνεργάζεται μαζί του και έκτοτε είναι και οι δύο ευτυχισμένοι.

Οι ηθοποιοί της παραπάνω θεατρικής παράστασης είναι οι εξής: τα δημόσια νοσοκομεία ως ο έμπορος, οι φαρμακοβιομηχανίες ως ο προμηθευτής, το Υπουργείο Οικονομικών ως ο Προϊστάμενος Λογιστηρίου του εμπόρου, και η Eurostat ως η Ανώτερη Ελεγκτική Αρχή.  Μερικοί αναγνώστες μπορεί να θεωρήσουν υπερβολικό το ότι κυρίως η Eurostat ενήργησε με τέτοια ραδιουργία όπως η Ανώτερη Ελεγκτική Αρχή της παραπάνω ιστορίας, όμως δυστυχώς έτσι έγινε.

Τα γεγονότα          

Τον Οκτώβριο 2009 συνέπεσαν δύο γεγονότα που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ψευδή διόγκωση των νοσοκομειακών οφειλών: η αλλαγή κυβέρνησης από τις ξαφνικές Βουλευτικές εκλογές και η αποστολή στην Eurostat των συσσωρευμένων νοσοκομειακών οφειλών 2005-2008 που εκκρεμούσαν. Είναι κοινή πρακτική το ότι οι περισσότερες νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι κληρονόμησαν σωρεία προβλημάτων από την προηγούμενη κυβέρνηση. 

Η νοοτροπία αυτή οδηγεί την νέα ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών να αρπάξουν την παρουσιασθείσα ευκαιρία εκμεταλλευόμενοι ένα συστημικό πρόβλημα του δημόσιου τομέα, να το ονομάσουν «παραχάραξη των στοιχείων», και να μανουβράρουν, ή «αναθεωρήσουν» τις συσσωρευμένες νοσοκομειακές οφειλές ώστε να καταλήξουν σε μια παράνομη υπερεκτίμηση του δημοσίου ελλείμματος και χρέους για την περίοδο 2005-2009. 

Το σοκαριστικό είναι ότι η υπερεκτίμηση αυτή δεν ήταν το αποτέλεσμα μεταφοράς για πολιτικούς λόγους δαπανών από άλλα έτη στα έτη 2005-2009, αλλά ήταν το αποτέλεσμα επιβάρυνσης όλων των ετών της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης (δηλαδή της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή) με ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ που ήταν φανταστικά, ναι φανταστικά! Και το πιο σοκαριστικό είναι ότι η Eurostat συνεργάστηκε εν γνώσει της επ’ αυτού.

Αντίθετα με άλλες χώρες που αυτές οι πρακτικές, όταν αποκαλυφθούν, τιμωρούνται, στην Ελλάδα το μανουβράρισμα των στοιχείων πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις καταλήγοντας στην οικονομική καταστροφή που βιώνουμε σήμερα. Στην περίπτωση των νοσοκομειακών οφειλών, τα δύο κύρια γεγονότα που διευκόλυναν την διαστρέβλωση των στοιχείων ήταν το συστημικό πρόβλημα της ύπαρξης απαρχαιωμένων λογιστικών συστημάτων στον δημόσιο τομέα, και οι μυστικές διαβουλεύσεις της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης με ανώτατα στελέχη του ΔΝΤ, όπως μαθεύτηκε αργότερα, για να υπαχθεί η χώρα στο ΔΝΤ.

Όπως έχει ήδη λεχθεί από Έλληνες Οικονομικούς Στατιστικούς, κάτι δραματικά σοκαριστικό έπρεπε να συμβεί πριν το ΔΝΤ αναλάβει τον έλεγχο της χώρας. Η ιδέα μιας δημοσιονομικής κρίσης σε συνδυασμό με τα αποκαλούμενα Greek Statistics ενεφανίσθη ως η τέλεια δικαιολογία για την εισβολή του ΔΝΤ στα Ευρωπαϊκά πράγματα. Έτσι, στατιστικές πρακτικές σαν την ταχυδακτυλουργική επινόηση ψεύτικων, μη υπαρχόντων ελλειμμάτων, που είχαν εξαχθεί από τις εκκρεμούσες νοσοκομειακές οφειλές της περιόδου 2005-2208, αποδείχτηκαν ως η πιο αντιπροσωπευτική στατιστική ραδιουργία των ετών 2009 και 2010. 

 

Πληρωτέα νοσοκομείων: χρήμα που κανείς δεν πλήρωσε και κανείς δεν εισέπραξε

Στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη ΕΕ, τα δημόσια νοσοκομεία παραδοσιακά προμηθεύονται φάρμακα και νοσοκομειακό υλικό από προμηθευτές που συνήθως πληρώνονται αργότερα από την ημερομηνία παράδοσης λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών αξιολόγησης του νόμιμου των καταβολών από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Σχετικά με την Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο 2009, είχε συσσωρευτεί ένας μεγάλος αριθμός μη ελεγμένων νοσοκομειακών οφειλών των ετών 2005-2008 και ταυτόχρονα η συνολική αξία αυτών των οφειλών δεν ήταν ακόμα γνωστή. Πρέπει να τονίσουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει αυτά τα στατιστικά προβλήματα. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση Φαρμακοβιομηχανιών (EFPIA) που περιλαμβάνει πολυεθνικές όπως οι Roche και Novartis, το 2011 τα Ευρωπαϊκά κράτη χρωστούσαν 12-15 δισεκατομμύρια ευρώ στην φαρμακοβιομηχανία που αντιστοιχούσαν σε χρονικό διάστημα περισσότερων από ένα χρόνο ετών.

Στις 2 Οκτωβρίου 2009, δηλαδή πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, και μέσα στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών διαδικασιών, η ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Τπηρεσία της Ελλάδος) που τώρα λέγεται ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή), είχε στείλει στην Eurostat τους πίνακες ελλείμματος και χρέους που περιελάμβαναν μια προσεγγιστική εκτίμηση των νοσοκομειακών οφειλών ίση με 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν προκύψει από συνήθη έρευνα της ΕΣΥΕ. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φούσκωσε το ποσό των 2,3 δισεκ. ευρώ στο 6,6 δισεκατ. ευρώ, όπως περιγράφεται στην Τεχνική Έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών του Φεβρουαρίου 2010, βασιζόμενη σε έρευνα του Υπουργείου επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και όχι της ΕΣΥΕ. Έτσι, η ψευδής διόγκωση αντιστοιχούσε στο εντυπωσιακό ποσό των 5,4 δισεκ. ευρώ. Επίσης, σύμφωνα με το την ίδια Τεχνική Έκθεση, από τα 6,6 δισεκ. ευρώ μόνο τα 1,2 δισεκ. ευρώ είχαν ελεγχθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά η παρανομία αυτή προσπαθήθηκε να φορτωθεί μόνο σε ένα έτος, το 2008. Τότε η Eurostat το απέρριψε αυτό γράφοντας:       

“Στην ανακοίνωση της 21 Οκτωβρίου 2009, ένα ποσό 2,5 δισεκ. ευρώ προστέθηκε στο δημόσιο έλλειμμα του 2008 επί του ποσού 2,3 δισεκ. ευρώ. Αυτό έγινε σύμφωνα με τις Ελληνικές Αρχές κάτω από εντολή που δόθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών, παρά το γεγονός ότι το πραγματικό ύψος των νοσοκομειακών οφειλών είναι ακόμα άγνωστο, ότι δεν υπήρχε δικαιολογία για την επίρριψη αυτού του ποσού στο 2008 και όχι σε προηγούμενα χρόνια επίσης, και η ΕΣΥΕ είχε εκφράσει την διαφωνία της προς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και το Υπουργείο Οικονομικών.”

Αργότερα, τον Απρίλιο 2010, η Eurostat υπαναχώρησε στις παράνομες απαιτήσεις της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ίσως διότι οι Γραφειοκράτες της Eurostat ασχολούντο με το να βρούν τρόπους να φορτώσουν τους κυβερνητικούς λογαριασμούς με πρόσθετο παράνομο χρέος, όπως περιγράψαμε στο άρθρο μας “Οι παραβάσεις και πλημμέλειες της Eurostat γιγαντώνουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας” (10-16 Νοεμβρίου 2013, σελίς 3).

Η υπαναχώρηση της Eurostat τον Απρίλιο 2010 ήταν ξεκάθαρα αντίθετη με τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς ΕΣΑ95 (βλ. ESA95 παρ. 3.06, EC No. 2516/2000 άρθρο 2, Commission Reg. EC No. 995/2001) και αντίθετη με τον Κώδικα Ορθής Πρακτικής, κυρίως όσον αφορά τις αρχές της ανεξαρτησίας των στατιστικών μετρήσεων, της αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας των στατιστικών. Μία εντυπωσιακή παραβίαση του νόμου είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των νοσοκομειακών οφειλών ΠΟΤΕ δεν καταβλήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση στις φαρμακευτικές εταιρείες. Δες γιατί: Ενάμισυ μήνα μετά την παράνομη διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος, το Υπουργείο Οικονομικών συμφώνησε με τις φαρμακευτικές εταιρείες ώστε αυτές να δεχτούν ένα 30%  έκπτωση για την περίοδο 2005-2008. Αυτή η έκπτωση, που αντιστοιχούσε σε πάνω από ένα δισεκ. ευρώ, μας βαραίνει ακόμα και σήμερα (2017)

Θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή σε δύο σημεία:

(1)  Όλη αυτή η παράνομη στατιστική διαδικασία και ουσιαστική αδικία διαπράχτηκε κατά των Ελλήνων πολιτών κατ’ εξαίρεση ανάμεσα σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες.

(2)  Όλα όσα γράφουμε βασίζονται σε αποδεικτικά έγγραφα τόσο της Eurostat όσο και του Υπουργείου Οικονομικών εκείνης της εποχής.

Θα τελειώσουμε όπως τελειώσαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας, δηλαδή με την ίδια ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν η ΕΕ να προχωρήσει μπροστά με ένα από τα κύρια μέλη της να έχει αντιμετωπιστεί τόσο άδικα; Τα στατιστικά γεγονότα του 2009 απαιτούν μια σε βάθος ενδελεχή έρευνα και όχι παρεμβάσεις για σταμάτημα της δικαστικής διαδικασίας στην Ελλάδα όπως πράττει η Eurostat. Τα πράγματα πρέπει να τεθούν όπως έγιναν και η Ελλάδα να αποκατασταθεί. Οι Έλληνες δεν αρνούνται το χρέος, αυτό που αρνούνται είναι το ψεύτικο και εγκληματικό μέρος του χρέους.

Η εκδοτική ομάδα της εφημερίδας είναι η παρακάτω: 

Μπορεί να "θάψατε" το πόρισμα της «Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος», αλλά εμείς δεν ξεχνάμε!

Μπορεί να "θάψατε" το πόρισμα της «Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος», αλλά εμείς δεν ξεχνάμε!

Παραποίηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους

Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009[39], και πριν από το μνημόνιο του 2010, η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αναθεώρησε προς τα πάνω, με τρόπο παράνομο, τόσο το δημοσιονομικό έλλειμμα όσο και το δημόσιο χρέος.
Υποχρεώσεις νοσοκομείων
Χρειάστηκε πολλές αναθεωρήσεις προκειμένου να εκτιναχθεί στα ύψη η εκτίμηση του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009. Τελικά το δημοσιονομικό έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε υπέρμετρα από 11,9% στην πρώτη αναθεώρηση, σε 15,8% στην τελευταία.
Ένα από τα πιο προκλητικά παραδείγματα παραποίησης του δημιοσιονομικού ελλείμματος αφορά τις υποχρεώσεις των δημόσιων νοσοκομείων.
Στην Ελλάδα, όπως και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, προμηθευτές εφοδιάζουν τα δημόσια νοσοκομεία με φαρμακευτικά προϊόντα και ιατρικό εξοπλισμό. Οι προμήθειες αυτές συνήθως αποπληρώνονται σε ημερομηνία μεταγενέστερη της ημερομηνίας παράδοσης, λόγω των απαιτούμενων από το Ελεγκτικό Συνέδριο διαδικασιών για τη θεώρηση των τιμολογίων. Εντοπίσαμε πως τον Σεπτέμβριο του 2009 συσσωρεύτηκε υπέρμετρος αριθμός μη θεωρημένων νοσοκομειακών οφειλών από τα έτη 2005-2008, με τη συνολική αξία τους να παραμένει άγνωστη. Στις 2 Οκτωβρίου 2009, στο πλαίσιο των καθιερωμένων διαδικασιών της Eurostat, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (ΕΣΥΕ) – η οποία άλλαξε όνομα τον Μάρτιο του 2010, σε ΕΛΣΤΑΤ – έστειλε στη Eurostat τους προβλεπόμενους πίνακες κοινοποίησης χρέους και ελλείμματος. Σ’ αυτούς περιλαμβανόταν μια κατά προσέγγιση εκτίμηση των νοσοκομειακών υποχρεώσεων, ύψους 2,3 δις ευρώ, με βάση τη σχετική εκτίμηση που, όπως συνήθως, είχε διεξαχθεί από την ΕΣΥΕ. Στην κοινοποίηση όμως της 21ης Οκτωβρίου 2009, το παραπάνω ποσό είχε αυξηθεί τεχνητά κατά 2,5 δις ευρώ. Κατ’ αυτό τον τρόπο το σύνολο των υποχρεώσεων υψώθηκε στα 4,8 δις ευρώ. Οι ευρωπαϊκές αρχές αρχικά αμφισβήτησαν αυτό το νέο ποσό, δεδομένων των ασυνήθιστων περιστάσεων και των ύποπτων συνθηκών υπό τις οποίες είχε αυξηθεί.

«Στην κοινοποίηση της 21ης Οκτωβρίου του 2009, ένα ποσό ύψους 2,5 δις ευρώ προστέθηκε στο δημοσιονομικό έλλειμμα του 2008 που αρχικά είχε εκτιμηθεί σε 2,3 δις ευρώ. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, αυτό έγινε με ρητή εντολή του Υπουργείου Οικονομικών και παρά το γεγονός ότι το πραγματικό συνολικό ύψος των νοσοκομειακών υποχρεώσεων παρέμενε άγνωστο και δεν υπήρχε καμιά δικαιολογία για να καταχωρηθεί το επιπλέον ποσό αυτό μόνο στο έτος 2008 και όχι και σε προηγούμενα έτη. Επιπλέον, η ΕΣΥΕ είχε εκφράσει τη διαφωνία της για τον χειρισμό αυτού του ζητήματος στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ΓΛΚ) όσο και στο Υπουργείο Οικονομικών. Πρέπει να θεωρηθεί πως υπήρξε λανθασμένη μεθοδολογική απόφαση του ΓΛΚ[40]».

Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2010, με βάση την «Τεχνική έκθεση σχετικά με την αναθεώρηση των υποχρεώσεων των νοσοκομείων» (3/2/2010[41]) που κοινοποιήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, η Eurostat όχι μόνο ενέδωσε στο αίτημα της νέας ελληνικής κυβέρνησης να συμπεριληφθεί το αμφιλεγόμενο ποσό των 2,5 δις ευρώ, αλλά επιπλέον συμπεριέλαβε στο έλλειμμα ένα νέο ποσό ύψους 1,8 δις ευρώ. Συνεπώς, το αρχικό νοσοκομειακό έλλειμμα των 2,3 δις ευρώ, που αναφερόταν στον Πίνακα Κοινοποίησης της 2 Οκτωβρίου 2009, διογκώθηκε στα 6,6 δις ευρώ, παρά το γεγονός ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε εγκρίνει μόνο 1,2 δις από τα υποτιθέμενα 6,6 δις. Τα υπόλοιπα 5,4 δις των υποθετικών και αναπόδεικτων νοσοκομειακών υποχρεώσεων εκτίναξαν στα ύψη το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009, καθώς και των προηγούμενων ετών.
Οι εν λόγω στατιστικές πρακτικές, με τις οποίες υπολογίστηκαν οι υποχρεώσεις των νοσοκομείων, παραβαίνουν σαφώς τόσο τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς ESA95 (βλ. ESA95 παρ. 3.06, ΕΚ αριθ. 2516/2000 Άρθρο 2, Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ΕΚ αριθ. 995/2001), όσο και τον Κώδικα Ορθής Πρακτικής του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος (European Statistics Code of Practice), ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις αρχές της ανεξαρτησίας των στατιστικών μετρήσεων, της στατιστικής αντικειμενικότητας και της αξιοπιστίας.
Αξίζει να τονιστεί ότι ενάμιση μήνα μετά από την παράνομη αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος, το Υπουργείο Οικονομικών κάλεσε τους προμηθευτές και τους ζήτησε να δεχτούν έκπτωση ύψους 30% για τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις της περιόδου 2005-2008. Συνεπώς, το ελληνικό κράτος ποτέ δεν αποπλήρωσε μεγάλο μέρος των υποχρεώσεων προς τους προμηθευτές φαρμακευτικών προϊόντων, ενώ η εν λόγω έκπτωση δεν περιλήφθηκε ποτέ στα επίσημα στατιστικά στοιχεία[42].
Δημόσιες επιχειρήσεις
Μία από τις πολλές περιπτώσεις παραποίησης δεδομένων αφορά 17 Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς (ΔΕΚΟ). Η ΕΛΣΤΑΤ[43] και η Eurostat, μεταφέροντας τις υποχρεώσεις των 17 ΔΕΚΟ από τον τομέα των Μη Χρηματοπιστωτικών Επιχειρήσεων στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης το 2010, αύξησαν το δημόσιο χρέος του 2009 κατά 18,2 δις ευρώ. Η εν λόγω ομάδα επιχειρήσεων είχε όμως συμπεριληφθεί στο τομέα των Μη Χρηματοπιστωτικών Επιχειρήσεων έπειτα από επαλήθευση και έγκριση της Eurostat. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι δεν μεσολάβησαν οποιεσδήποτε αλλαγές σ’ αυτό το ζήτημα στους μεθοδολογικούς κανονισμούς ESA95 μεταξύ 2000 και 2010.
Μάλιστα, η αναταξινόμηση πραγματοποιήθηκε χωρίς να διεξαχθούν οι απαραίτητες και προβλεπόμενες μελέτες. Έγινε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, κυριολεκτικά εν μία νυκτί και μάλιστα αφού πρώτα διαλύθηκε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ κατόρθωσε να επιβάλει τις εν λόγω αλλαγές χωρίς να χρειαστεί να απαντήσει στις ερωτήσεις των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. Έτσι, ο ρόλος των εθνικών εμπειρογνωμόνων αγνοήθηκε εντελώς και έγιναν τα αντίθετα από όσα προέβλεπαν οι Κανονισμοί ESA95. Συνεπώς, παραβιάστηκαν τα θεσμοθετημένα κριτήρια για την ταξινόμηση των οικονομικών μονάδων στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης[44].
Οι συμφωνίες ανταλλαγής (swaps) της Goldman Sachs
Άλλη μία περίπτωση αβάσιμης αύξησης του δημόσιου χρέους το 2009 σχετίζεται με τη στατιστική μεταχείριση των «συμφωνιών ανταλλαγής» που έγιναν με τη χρηματοπιστωτική εταιρεία Goldman Sachs. 

Ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, από μόνος του, αύξησε χάρη σ’ αυτές το δημόσιο χρέος κατά 21 δις ευρώ[45]. Το εν λόγω ποσό κατανεμήθηκε αυθαίρετα στα τέσσερα έτη της περιόδου 2006 – 2009. Έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε αναδρομικά και μάλιστα κατά παράβαση των Κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Συνολικά υπολογίζεται ότι εξαιτίας των παραπάνω προσαρμογών, αδικαιολόγητων από τεχνική άποψη, το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2009 αυξήθηκε κατά 6 έως 8 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Με τον ίδιο τρόπο, ο αριθμός για το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 28 δις ευρώ συνολικά.

Θεωρούμε ότι η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων συνδεόταν άμεσα με τη δραματοποίηση της κατάστασης του προϋπολογισμού και του δημόσιου χρέους. Αυτό έγινε ώστε η κοινή γνώμη στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς να πειστεί να υποστηρίξει τα λεγόμενα «μέτρα διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας το 2010, με όλους τους αυστηρούς όρους (αιρεσιμότητες) για τον πληθυσμό της χώρας. Τα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών ψήφισαν υπέρ της «διάσωσης» της Ελλάδας στηριγμένα σε παραποιημένα στατιστικά στοιχεία. H σοβαρότητα τραπεζική κρίση υποτιμήθηκε μέσω της υπερεκτίμησης των οικονομικών προβλημάτων του δημόσιου τομέα.
Όσο για τους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως η Άγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζύ, που από πλευράς τους είχαν ήδη θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών των χωρών τους, το 2008, συμφώνησαν να ενεργοποιήσουν ένα σχέδιο λεγόμενο «βοήθειας προς την Ελλάδα» (το οποίο θα ακολουθούσαν προγράμματα του ίδιου τύπου σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία) που θα επέτρεπε την αποπληρωμή των ιδιωτικών τραπεζών των χωρών τους με δημόσιο χρήμα.

 Στη συνέχεια, η αποπληρωμή αυτής της βοήθειας προς τους τραπεζίτες θα επιβάρυνε τον ελληνικό λαό (και τους λαούς των χωρών της περιφέρειας που επρόκειτο να μπουν στο ίδιο σύστημα)[46]. Και όλο αυτό, με πρόσχημα την παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα, στα πλαίσια της αλληλεγγύης.

 Το αφήγημα της «βοήθειας προς την Ελλάδα» είναι η πρόστυχη και ψευδεπίγραφη μεταμφίεση αυτού που ήταν, στην πραγματικότητα, η κοινωνικοποίηση των ζημιών των τραπεζών. 

Τον Ιούνιο του 2015, στην Προκαταρκτική Έκθεσή της, η Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους διευκρίνισε τον μηχανισμό που τέθηκε σε εφαρμογή από το 2010

κ. Μητσοτάκη πότε και πού αναφερθήκατε στην υπόθεση Γεωργίου της ΕΛ.ΣΤΑΤ; ( βίντεο)

Ο Κ. Μητσοτάκης κατά την διάρκεια συζήτησης στο Ατλαντικό Συμβούλιο των ΗΠΑ (7/01/2020), ενώ αρχικά αρνείται να πει την άποψή του, όσον αφορά το ζήτημα της σκόπιμης παραποίησης των στατιστικών στοιχείων του 2009 από τον Ανδρέα Γεωργίου, με τη δικαιολογία πως είναι θέμα Δικαιοσύνης, και πως έχει τοποθετηθεί παλαιότερα επί του θέματος, ενώ ως γνωστόν ουδέποτε τόλμησε να εκφράσει την προσωπική του θέση και άποψη, στη συνέχεια χαρακτηρίζει την υπόθεση ως « περιπέτεια, που δεν βοήθησε τη φήμη της Ελλάδος» Ρωτάμε τον κ. Μητσοτάκη: 1ον Πότε και πού είχατε αναφερθεί και μάλιστα πολλές φορές σε αυτό το θέμα και 2ον, Αφού (όπως ισχυρίζεστε) δεν παρεμβαίνετε σε θέματα δικαιοσύνης, τι είναι αυτό (το κάτι) που σας έκανε (εν συνεχεία) να εκφέρετε και μάλιστα παγκοσμίως την προσωπική σας γνώμη, ότι «πράγματι η περιπέτεια αυτή δεν βοηθά καθόλου την φήμη της Ελλάδας;»

Μιχάλης Ιγνατίου: Οι συνεχείς παρεμβάσεις των ξένων στη Δικαιοσύνη μίας χώρας, τι διαφέρουν από την άλωσή της που εκτέλεσαν με επιτυχία αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν;

2/08/2017
Επίκαιρος ο Μιχάλης Ιγνατίου:  Οι συνεχείς παρεμβάσεις των ξένων στη Δικαιοσύνη μίας χώρας, τι διαφέρουν από την άλωση της που εκτέλεσαν με επιτυχία αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν;

Ομολογώ ότι με την «υπόθεση Γεωργίου» δεν ασχολήθηκα σοβαρά ποτέ, αλλά παρακολουθώ με προσοχή όλα τα δημοσιεύματα, υπέρ και κατά του πρώην υπαλλήλου και γραφειοκράτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που επελέγη από την τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ. 
Δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θέμα, όχι επειδή ΔΕΝ είναι σοβαρό. 
Αντίθετα, είναι σοβαρότατο. Και δεν έγραψα οτιδήποτε στο βιβλίο μου για την Τρόικα και την καταστροφή της Ελλάδας, πέραν της δημοσίευσης ενός απόρρητου ηλεκτρονικού μηνύματος (e-mail), διότι απαιτείτο περισσότερη έρευνα, όταν συνειδητοποίησα ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές κάτι είχαν να κρύψουν. Δεν ενδιαφερόντουσαν για την αλήθεια και καταθέτω τη θέση μου ορθά-κοφτά, διότι με την υπόθεση αυτή -πάνω απ’ όλα- αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα είναι υπό κηδεμονία και η Δικαιοσύνη της άγεται και φέρεται από ξένες παρεμβάσεις και πολιτικές επιρροές.

• Στο ηλεκτρονικό μήνυμα που δημοσιεύω στο βιβλίο, και για το οποίο κλήθηκα από τον εισαγγελέα για κατάθεση, ο κ. Μπομπ Τράα, αξιωματούχος του ΔΝΤ και πρώτος μνημονιακός αντιπρόσωπος στην Ελλάδα, απευθύνεται προς τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου και του λέει ότι θα πρέπει το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων “να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά”. Πραγματικά …άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Η αλήθεια είναι ότι η κουβέντα αυτή είναι …βαριά και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Σίγουρα, φαίνεται να μην αναφέρεται σε μία νόμιμη ενέργεια. Περισσότερο μοιάζει με τη συγκάλυψη μίας παράνομης ενέργειας.

Όμως, δεν είμαι εισαγγελέας, δεν είμαι δικαστής, άρα αδυνατώ να καταλήξω και στην απόφαση, αν είναι συγκάλυψη μίας παράνομης πράξης ή όχι. Απ’ εκεί και πέρα, οι αντιμαχόμενες πλευρές έχουν «σκοτωθεί» μεταξύ τους και ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, ένας βολεμένος γραφειοκράτης, που δείχνει απόμακρος ως να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, έχει καταστεί ήρωας των Ελλήνων εκσυγχρονιστών και γενικότερα του συστήματος που κυβερνούσε για δεκαετίες την Ελλάδα και εχθρός όσων πιστεύουν πως η ιστορία των Μνημονίων ήταν κατασκευασμένη για «να υποδουλωθεί η Ελλάδα».
 Ο κ. Γεωργίου, στο μεταξύ, απολαμβάνει το «δράμα» του στην έπαυλή του στην Ουάσιγκτον, και έχουμε φτάσει στο σημείο να «δικαιώνεται» με εκβιασμούς και απειλές από τους δανειστές και να καταδικάζεται από την ελληνική Δικαιοσύνη. 
Ναι, πρόκειται για παράνοια. Ρωτήθηκα γιατί, από τη στιγμή που είχα εκείνο το σοβαρό ντοκουμέντο στο βιβλίο μου, δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο ζήτημα:
 Πρώτον, ήταν άλλο το αντικείμενο του βιβλίου, και το έγγραφο δημοσιεύθηκε επειδή, εκτός της αναφοράς στα στατιστικά, περιείχε άλλα στοιχεία που αφορούσαν την έρευνα για το πως δηλαδή η Ελλάδα καταστράφηκε μέσα από τα Μνημόνια.
 Δεύτερον, όταν επιχειρήσαμε να πληροφορηθούμε τι εννοούσε ο …ποιητής Μπόμπ Τράα, πέσαμε πάνω σε τοίχο.
 Δεν πήραμε απαντήσεις, αλλά δεχθήκαμε πιεστικές ερωτήσεις για το πως βρέθηκε το έγγραφο στα χέρια μας.
 Ουδείς ήταν διατεθειμένος, ούτε σε καθεστώς ανωνυμίας, να συνεργαστεί για το θέμα αυτό. Έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε για αργότερα. 
Είναι σημαντικό ότι ούτε μετά την αναζωπύρωση της υπόθεσης μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, που να πιστοποιούνται με στοιχεία. Αλλά είναι δεκάδες τα ερωτηματικά και οι υποψίες.
 Τρίτον: Παραμένει πάντα ανοικτό το ζήτημα: Γιατί να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά το θέμα των στατιστικών; 
Γιατί έπρεπε να «μαγειρευτούν» είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω τα στοιχεία; Τα ερωτήματα αυτά πιστεύω ότι δεν απαντήθηκαν ακόμα. 
Τέταρτον: Τίθεται και ένα άλλο μείζον θέμα, που αφορά τις παρεμβάσεις των δανειστών για να διασωθεί ο κ. Γεωργίου. Ερώτηση: Εάν η Ελλάδα δεν βρισκόταν υπό το «ζυγό» των Μνημονίων, θα μπορούσαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ να ταπεινώσουν με εξευτελιστικό τρόπο την Ελλάδα και την κυβέρνησή της; Πως μπορεί να χαιρόμαστε με αυτή την παρέμβαση, μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την οποία -πως να το κάνουμε- την εξέλεξε ο ελληνικός λαός; Ήμουν πάντα έντιμος με τους αναγνώστες, και θα είμαι και τώρα: 
Στα πολιτικά παιγνίδια των οπαδών και των εχθρών του κ. Γεωργίου, “ενός μίζερου και ευθυνόφοβου γραφειοκράτη”, όπως τον χαρακτηρίζουν άνθρωποι που εργάστηκαν μαζί του, δεν έχω καμία θέση και σχέση. Αλλά με προβληματίζει ο τρόπος αντίδρασης των δανειστών και η μάχη που δίνουν για να τον σώσουν. 
Τι χρειάζονται οι απειλές και οι εκβιασμοί εάν οι δανειστές πιστεύουν ότι είναι αθώος; 
Από την άλλη πλευρά, εάν η εντολή του κ. Μπόμπ Τράα αφορούσε το μαγείρεμα των στατιστικών, αυτοί που ακολούθησαν και υλοποίησαν την εντολή -και εδώ υποστηρίζεται ότι εμπλέκεται ο κ. Γεωργίου έστω και αν δεν είχε ακόμα διοριστεί- πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να φερθεί δίκαια και αξιόπιστα. 

• Επειδή κλήθηκα σε ανάκριση, βασικά για να επιβεβαιώσω ότι έχω δει το συγκεκριμένο έγγραφο που δημοσίευσα, πιστεύω ότι βασικοί μάρτυρες αυτής της υπόθεσης ΔΕΝ έχουν καταθέσει ακόμα. 
• Χωρίς να κληθούν αυτοί που ξέρουν και αναμείχθηκαν στην υπόθεση πως ζητούν οι δανειστές να κλείσει η υπόθεση; Με το εκβιαστικό κλείσιμο της υπόθεσης αθωώνεται ο κ. Γεωργίου; 
• Οπότε, φίλοι και εχθροί του κ. Γεωργίου, να βάλετε τα μαχαίρια στη …θέση τους, και να βοηθήσετε να ξεκαθαρίσει αυτή η υπόθεση. 

Οι αντιδράσεις των υπέρ και των κατά με προβληματίζουν, με ενοχλούν και με υποψιάζουν.
 Η υπόθεση Γεωργίου δεν μπορεί να είναι αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας. 
Είναι ζήτημα του εισαγγελέα και της Δικαιοσύνης.
 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι συνεχείς παρεμβάσεις των ξένων στη Δικαιοσύνη μίας χώρας, τι διαφέρουν από την άλωσή της που εκτέλεσαν με επιτυχία αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν;
Απόσπασμα από άρθρο του Μ. Ιγνατίου

Κορυφαίοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της Αμερικής άσκησαν πιέσεις στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσοτάκη, για την υπόθεση του Ανδρέα Γεωργίου

Κορυφαίοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της Αμερικής και συγκεκριμένα του εβραϊκού λόμπυ άσκησαν πιέσεις στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα τους, για να κλείσει οριστικά το θέμα της παραποίησης χρέους και ελλείμματος της χώρας από τον πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και πρώην στέλεχος του Δ. Ν .Τ., Ανδρέα Γεωργίου.

Συγκεκριμένα ξεκαθάρισαν ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραπεμφθεί στην ελληνική Δικαιοσύνη για το κακούργημα, που έχει κατηγορηθεί, τόσο από τα πρώην στελέχη της ΕΛ. ΣΤΑΤ.,κ. κ. Ζωή Γεωργαντά, Νικόλαο Λογοθέτη, Νικόλαο Στρόμπλο, αλλά και τους πρώην πρωθυπουργούς, κ.κ. Αντώνη Σαμαρά και Αλέξη Τσίπρα.

Εύλογα αναρωτιόμαστε, γιατί για μια ακόμη φορά, είδαμε και τις πιέσεις των Βρυξελλών για το θέμα, παρεμβαίνουν με τόση αγωνία για τη μη παραπομπή του Γεωργίου.

Θυμίζουμε ότι οι επιτελείς των Βρυξελλών είχαν θέσει ως προαπαιτούμενο τη μη παραπομπή του Ανδρέα Γεωργίου στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και έτσι κατάφεραν ως σήμερα να παράσχουν ασυλία, όχι τόσο στον εντεταλμένο τους, που στο κάτω κάτω εντολές εκτελούσε, όσο στους πολιτικούς που είναι οι πρωταγωνιστές της πολιτικής απάτης και προδοσίας!

Αναμένουμε από τον πρωθυπουργό της Ελλάδος να υπερασπισθεί με πράξεις την ανεξαρτησία της Ελληνικής Δικαιοσύνης και να την αφήσει να πράξει απερίσπαστα το καθήκον της.

Όπως περιμένουμε και από την ελληνική Δικαιοσύνη να αρνηθεί τις οποιεσδήποτε εξωτερικές πιέσεις και να εξετάσει κάθε πτυχή, κάθε μαρτυρία αυτής της ζοφερής υπόθεσης

Όσο για τον κ. Ανδρέα Γεωργίου δεν έχει τίποτε να φοβηθεί, αν είναι αθώος .

 Όμως ο τρόπος που έχουν χειριστεί οι εντολείς του την υπόθεση αναδεικνύουν το φόβο τους για την ενοχή του