ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ Οι δίκες του Ανδρέα Γεωργίου, η απάτη και η πλαστογράφηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ που οδήγησαν την Ελλάδα στη λιτότητα.

Δημοσίευση στην MintPressNews της 4ης Δεκεμβρίου 2017.

ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ Οι δίκες του Ανδρέα Γεωργίου, η απάτη και η πλαστογράφηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ που οδήγησαν την Ελλάδα στη λιτότητα.

Αυτή η έξαλλη προσπάθεια όλων των υποστηρικτών του Γεωργίου να αποτρέψουν την εκδίκαση της υπόθεσής του, αποκαλύπτει τον πανικό και την ενοχή τους, διότι γνωρίζουν ότι στην προσεχή ακροαματική διαδικασία θα αποκαλυφθούν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που στοιχειοθετούν τη συμμετοχή τους στη μεγάλη εθνική προδοσία της Ελλάδας .

από τον Μιχάλη Νεβραδάκη

Ένα σύνηθες αφήγημα σχετικά με την αιτία της σοβαρής οικονομικής κρίσης που βίωσε η Ελλάδα είναι ότι ο ελληνικός λαός και το ελληνικό κράτος ήταν ανεύθυνοι από τα οικονομικά τους, ζούσαν "πέραν των δυνατοτήτων τους" εις βάρος των φορολογουμένων της ΕΕ και παρείχαν υπερβολικά γενναιόδωρες κοινωνικές παροχές και συντάξεις σε έναν υποπαραγωγικό, μη ανταγωνιστικό και οκνηρό πληθυσμό.

Αυτοί οι χαρακτηρισμοί στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τις διαδοχικές συμφωνίες μνημονίων ή τα «μέτρα διάσωσης» και τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από το 2010, ως το «πικρό φάρμακο» που έπρεπε να συνταγογραφηθεί για να διορθώσει τις προηγούμενες ασθένειες της Ελλάδας.

Ωστόσο, υπάρχει μια διαφορετική άποψη - η οποία βασίζεται σε ισχυρισμούς ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στο μνημόνιο και το καθεστώς λιτότητας, όχι λόγω οικονομικής ανεπάρκειας και πολιτισμικών ελλείψεων, αλλά από μια απάτη που διαπράχθηκε εναντίον της ελληνικής χώρας και του λαού της.

Σε αυτή τη συνέντευξη, η οποία προβλήθηκε τον Νοέμβριο στο Radio Dialogos της Νέας Υόρκης, ο Νικόλαος Λογοθέτης, πρώην Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), περιγράφει καταγγελίες που έγιναν κατά του Ανδρέα Γεωργίου, πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, και κατά της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Eurostat, σχετικά με το πώς τα ελλείμματα και τα μεγέθη του χρέους της Ελλάδας είχαν διογκωθεί παράνομα το 2010, παρέχοντας την αιτιολογία για να συρθεί η Ελλάδα σε ένα καθεστώς λιτότητας και ακραίας οικονομικής επιτήρησης.

Ο Δρ Λογοθέτης αναφέρει λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο προστέθηκαν χρέη παλαιών συμφωνιών ανταλλαγής νομισμάτων (swaps) και άλλες αμφισβητήσιμες οικονομικές συναλλαγές στο δημοσιονομικό χρέος και στο έλλειμμα της Ελλάδας, καθώς και τις συνέπειες αυτών των ενεργειών, τις ποινικές και αστικές καταδίκες κατά του Γεωργίου και τις εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις.

MPN: Ας ξεκινήσουμε με μια συζήτηση για τον ίδιο τον Ανδρέα Γεωργίου, πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ την εποχή της διόγκωσης του ελλείμματος. Ποιο ήταν το παρελθόν του Ανδρέα Γεωργίου πριν έρθει στην Ελλάδα και πριν αναλάβει καθήκοντα ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ; Ήταν ο ίδιος ο Γεωργίου στατιστικός επιστήμονας;

NΛ: Όχι, δεν ήταν!

Η λειτουργία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) ως συνέχεια της αρχικής Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας ξεκίνησε επίσημα στα τέλη Ιουνίου του 2010 - αυτή ήταν η χρονική στιγμή που τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ επελέγησαν και εγκρίθηκαν από τη Διάσκεψη των Πρόεδρων της Βουλής με πλειοψηφία ψήφων 4/5. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Γεωργίου απασχολείτο στο ΔΝΤ με καριέρα αποστολής σε υπανάπτυκτες χώρες που ευρίσκοντο υπό την οικονομική βοήθεια του ΔΝΤ. Τα τελευταία χρόνια πριν έρθει στην Ελλάδα ήταν αναπληρωτής προϊστάμενος ενός υποτμήματος (division) – συγκεκριμένα του Γραφείου Οικονομικών Θεσμών - το Financial Institutions Division - του Τμήματος Στατιστικής του ΔΝΤ. Βέβαια, το Υπουργείο Οικονομικών, όταν εξήγγειλε το διορισμό του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, μέσω ενός δελτίου Τύπου σε όλες τις ελληνικές εφημερίδες, τον Γεωργίου τον παρουσίαζε ως αναπληρωτή προϊστάμενο ολόκληρου του Τμήματος Στατιστικής του ΔΝΤ, αποκρύπτοντας δηλαδή την πραγματική οργανωτική του θέση που είχε στο ΔΝΤ, μια οικονομικής (και όχι στατιστικής) φύσεως θέση, σε ένα υποδεέστερο divisionτου Τμήματος Στατιστικής. Προφανώς ο τότε στόχος του ΥΠΟΙΚ ήταν να τον παρουσιάσει ως δήθεν έναν έμπειρο «Στατιστικολόγο» με σημαντική Διευθυντική θέση στο ΔΝΤ που παράτησε στην Αμερική και ήρθε να «σώσει» την Ελλάδα βάζοντας σε τάξη τα στατιστικά της! Στην πραγματικότητα αυτός ο κύριος δεν ήταν μόνο ανίκανος να διευθύνει μια σημαντική Υπηρεσία άνω των χιλίων εργαζομένων όπως η ΕΛΣΤΑΤ, αλλά δεν ήταν καν στατιστικολόγος - συγγραφέας ουδενός επιστημονικού άρθρου και χωρίς την παραμικρή γνώση Στατιστικής. Μάλιστα, για τουλάχιστον έξι μήνες μετά την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΛΣΤΑΤ, ο Γεωργίου κατείχε ακόμη την οργανική του θέση στο ΔΝΤ, κάτι που απαγορεύονταν ρητά από τον ιδρυτικό νόμο 3832/2010 της ΕΛΣΤΑΤ.

MPN:Ποιες ήταν οι κινήσεις του Ανδρέα Γεωργίου ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ; Πως δηλαδή διογκώθηκε το έλλειμμα και ποιες άλλες αλλαγές έγιναν στα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας εκείνη την εποχή;

ΝΛ: Οι πρώτες κινήσεις του Γεωργίου ήταν να αφαιρέσει από τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου κάθε δυνατότητα και κάθε πρωτοβουλία από το να προτείνουν θέματα συζήτησης και να εμπλέκονται στον υπολογισμό του ελλείμματος και χρέους, μέχρι στο να επικοινωνούν με το υπόλοιπο προσωπικό της ΕΛΣΤΑΤ. Αυτή η συμπεριφορά του Γεωργίου δεν οφείλετο μόνο στην ανικανότητά του ως Μανατζερ, αλλά και στο γεγονός ότι κατάλαβε από νωρίς – από την δεύτερη κιόλας συνεδρίαση του ΔΣ το Σεπτέμβριο του 2009 - την άρνησή μας στο να υιοθετήσουμε τις διαδικασίες υπολογισμού του ελλείμματος και χρέους που ήθελε να ακολουθήσει αυτός. Και ήξερε πως τελικά δεν θα εγκρίναμε κατά πλειοψηφίατο έλλειμμα που έπρεπε να δημοσιευθεί επισήμως πριν το τέλος του Οκτωβρίου του 2010.

Ακολούθησε σύντομα η τελική φίμωση όλου του ΔΣ – μετά την τελευταία σύγκληση του ΔΣ στις αρχές Οκτωβρίου του 2010, το ΔΣ δεν ξανα-συγκλήθηκε ποτέ - αφήνοντας έτσι ελεύθερο τον δρόμο για τον Γεωργίου, πάντα με την συνδρομή ανώτερων στελεχών της Eurostat, αφ΄ ενός μεν για να αλλάξει τον ιδρυτικό νόμο κατά το δοκούν ώστε να μετατρέψει την ΕΛΣΤΑΤ σε μία «Ενός-Ανδρός-Αρχή», και αφ΄ ετέρου για να διογκώσει το έλλειμμα του 2009 με οτιδήποτε κινείτο! Το πως το διόγκωσε είναι ξεκάθαρο τώρα, αλλά και τότε το αντιληφτήκαμε.

Η πρώτη μου διαφωνία μαζί του ήταν όταν κατάλαβα πως θα χρησιμοποιούσε τα swaps του Σημίτη, τα οποία είχαμε «αξιοποιήσει» το 2001 προκειμένου να μπούμε στο Ευρώ. Επιτρέψτε μου παρενθετικά να εξηγήσω σύντομα τι είναι αυτά τα swaps, καθόσον υποδηλώνουν μια δραστηριότητα αντιπροσωπευτική των στατιστικών αλχημειών που γίνονταν ανέκαθεν στη χώρα μας – και συνεχίζονται να γίνονται – κάθε φορά που οι ιθύνοντες της εκάστοτε κυβέρνησης θέλουν να πετύχουν κάτι που αποσκοπεί σε επικοινωνιακό ή οικονομικό όφελος δικό τους ή τρίτων.

Τα swaps είναι ένα είδος ομολόγου, ένα τραπεζικό παράγωγο, με άλλα λόγια ένα χρηματιστηριακό «στοίχημα» ανταλλαγής επιτοκίων ή/και νομισμάτων - θάλεγα του πιο χαρακτηριστικού δείγματος παρακινδυνευμένης κερδοσκοπικής τοποθέτησης, Πολλές χώρες ή άτομα που έχουν κάποιο δανειακό χρέος, το κάνουν ακόμα και τώρα, μετατρέποντας το υπάρχον χρέος τους σε νομίσματα άλλων χωρών, πχ στο Ελβετικό Φράγκο ή στο Ιαπωνικό γιεν, ποντάροντας πως η αξία του συγκεκριμένου νομίσματος θα ανέβει και, ΣΤΗ ΛΗΞΗ του «στοιχήματος» αυτού, θα κερδίσουν από την όποια διαφορά της αξίας των νομισμάτων. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό που έγινε τότε, ήταν ότι ένα μεγάλο μέρος του χρέους της Ελλάδος μετατράπηκε σε Γιεν, αλλά σε τιμή που είχε το γιεν το 1995 που ήταν υψηλότερη από αυτήν του 2001 (!). Εδώ θέτω ένα μεγάλο ερωτηματικό καθόσον δεν ξέρω πόσο «νόμιμο» ήτανε αυτό που έγινε (σχετικά δηλ. με το τί θεωρήθηκε τότε ως τιμή βάσης του γιεν για την ανταλλαγή), αλλά έγινε - και από την ενέργεια αυτή εμείς «κερδίζαμε» θεωρητικά εκείνη την εποχή 2,8 δισεκατομμύρια, κάτι που ελάττωνε το χρέος μας κατά αυτό το ποσό και συνεπώς και το τότε ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω του 3% ικανοποιώντας έτσι την απαίτηση της συνθήκης του Maastricht για την είσοδό μας στο ευρώ.

Επαναλαμβάνω όμως πως αυτό ήταν ένα στοίχημα, ένα χρηματιστηριακό ομόλογο ας το πούμε με αρχή ισχύος και λήξη ισχύος. Και η λήξη του ήταν σε τριάντα χρόνια. Και εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε κάποιος Ευρωπαϊκός κανονισμός που να έλεγε ότι μπορείς αυτό το swap κάποια στιγμή, είτε αν χάνεις ή αν κερδίζεις, να το «εξαργυρώσεις» και να ενταχτεί έτσι, πριν τη λήξη του, στο χρέος σου ώστε το χρέος να ανέβει ή να κατέβει. Έρχεται όμως ο κύριος Ραντερμάχερ, ο γενικός διευθυντής της EUROSTAT επί εποχής Γεωργίου, κι αποφασίζει μόνο για την Ελλάδα και μόνο για εκείνη την εποχή, και ενώ στο μεταξύ η αξία του Γιεν είχε καταρρεύσει, να εντάξει στο συνολικό χρέος της χώρας μας το χρέος που είχε δημιουργηθεί μέχρι τότε από εκείνη την πράξη του 2001 - τη χρηματιστηριακή επαναλαμβάνω πράξη, ανεβάζοντας κατά συνέπεια το δημοσιονομικό μας χρέος κατά 21 δίς. Έτσι βρεθήκαμε με ένα επιπρόσθετο δημοσιονομικό χρέος 21 Δισεκατομμυρίων Ευρώ! Το επιπλέον που έκανε ο Ραντερμάχερ, ήταν να δώσει εντολή στον Γεωργίου να διαιρέσει αυτό το ποσό δια τέσσερα και να εντάξει κάθε τέταρτο στα ελλείμματα της Ελλάδος τεσσάρων ετών, του 2009, του 2008, του 2007 και του 2006 - έτσι βρεθήκαμε το 2009 με ένα επιπρόσθετο έλλειμμα κατά περίπου 5,5 δις. Τονίζω όμως και πάλι ότι τα swaps δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν κάποια στιγμή πριν την χρηματιστηριακή λήξη τους ώστε να διαμορφώσουν (αρνητικά ή θετικά) το δημοσιονομικό χρέος, πόσο μάλλον το ετήσιο έλλειμμα.

Άλλες παράνομες διογκώσεις του ελλείμματος που έγιναν από τον Γεωργίου περιλαμβάνουν την ένταξη σε αυτό ενός ποσού 3,6 δις νοσοκομειακών δαπανών που δεν είχαν καν εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο (έναν από τους τρεις θεσμούς της Ελληνικής Δικαιοσύνης μαζί με τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας), δαπάνες που όχι μόνο δεν είχαν εγκριθεί από το Ελεγκτικό συνέδριο, αλλά και τις οποίες δαπάνες, όπως αποδείχτηκε αργότερα, κανείς δεν έκανε και κανείς δεν πληρώθηκε για αυτές.

Τέλος, μια μεγάλη διόγκωση προέκυψε με την ένταξη «εν μία νυκτί» των ελλειμμάτων 17 δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας (ΔΕΚΟ) στο δημοσιονομικό έλλειμμα, παραβιάζοντας πολλά κριτήρια και κανονισμούς της ίδιας της Eurostatπου έπρεπε να ισχύουν - αλλά δεν ίσχυαν για αυτές τις ΔΕΚΟ! Αυτό και μόνο πρόσθεσε €18,2 δισ ($ 20 δις) στο χρέος της Ελλάδας.

Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα κατέληξε να έχει για το έτος 2009 ένα θηριώδες έλλειμμα 36 δισεκατομμυρίων ευρώ ή 15,4 % ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτι που νομιμοποίησε το πρώτο μνημόνιο, άνοιξε τον δρόμο για το δεύτερο και χειρότερο μνημόνιο και αιτιολόγησε την επιβολή των επαχθών μέτρων λιτότητας, όπως είναι οι περικοπές συντάξεων και οι φορολογικές αυξήσεις, μέτρα από τα οποία υποφέρουμε ακόμη και σήμερα .

MPN: Ο ίδιος ο Ντόμινικ Στρος Καν, πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ομολόγησε σε τηλεοπτική συνέντευξη πως είχε συναντηθεί με τον Γιώργο Παπανδρέου τον Απρίλιο του 2009 και συζητήθηκε η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, μήνες πριν εκλεγεί ο Παπανδρέου ως πρωθυπουργός της Ελλάδας και ενώ ο Παπανδρέου έλεγε στους Έλληνες ψηφοφόρους πως “λεφτά υπάρχουν”. Πιστεύετε πως η οικονομική “κρίση” της Ελλάδας ήταν προσχεδιασμένη και προαποφασισμένη;

ΝΛ. Κατά την γνώμη μου, η ένταξή μας στα μεσαιωνικά μνημόνια, που επέφεραν την οικονομική κρίση που ακόμη βιώνει η Ελλάδα, ήταν πέραν πάσας αμφιβολίας προσχεδιασμένη και προαποφασισμένη. Και αυτό δεν προκύπτει μόνο από την παραδοχή του ιδίου του Στρος Καν σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι το ΔΝΤ προετοίμαζε από τον Νοέμβριο του 2009 μαζί με την κυβέρνηση Παπανδρέου κάθε λεπτομέρεια της διαδικασίας ένταξής μας στο πρώτο μνημόνιο. Προκύπτει και από τους πολλούς λόγους που εκ των υστέρων έγιναν γνωστοί για τους οποίους η Ελλάδα επιλέχθηκε, από τους σχεδιάζοντες το μέλλον της Ευρώπης, να γίνει το πειραματόζωο και το παράδειγμα προς αποφυγήν στο πλαίσιο μιας νέας μνημονιακής πολιτικής διαχείρισης των χωρών μελών της Ευρώπης με δημοσιονομικά προβλήματα. Αυτή μάλιστα η πολιτική των μνημονίων έδωσε και την ευκαιρία, όχι μόνο στο ΔΝΤ να «βάλει πόδι» στην Ευρώπη (μέχρι τότε οι δραστηριότητές του, πάντα με καταστρεπτικές συνέπειες, περιορίζονταν σε αναπτυσσόμενες χώρες στην Αφρική και στην Λατινική Αμερική), αλλά έδωσε την ευκαιρία και στις γαλλο-γερμανικές τράπεζες να απαλλαχθούν από τα λεγόμενα «τοξικά» τους ομόλογα που φορτώθηκαν στον ελληνικό λαό μετατρέποντας ένα ιδιωτικό χρέος σε κρατικό.

Για να επιτευχθούν όλα αυτά έπρεπε να φυτέψουν τον κατάλληλο άνθρωπο στην ΕΛΣΤΑΤ σε μια περίοδο που απαιτούνταν συγκεκριμένες στατιστικές προσαρμογές για να στηριχθεί η μνημονιακή λαίλαπα. Και πού οδήγησε αυτό τελικά; Στην κατοχύρωση & χρονική επέκταση της ελληνικής κρατικής χρεοκοπίας.

MPN: Από ότι καταλαβαίνω, ο Ανδρέας Γεωργίου πλέον δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, ενώ εκκρεμούν διάφορες δικαστικές υποθέσεις και αποφάσεις εναντίων του. Που βρίσκεται ο Ανδρέας Γεωργίου σήμερα και με τι ασχολείται;

ΝΛ: Ο Γεωργίου βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην άνετη βίλα του στο Maryland district της Αμερικής. Έφυγε από την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015, ένα μήνα πριν τη λήξη της πενταετούς θητείας του ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ – «όλως τυχαίως» ήταν λίγο μετά την κλήση του από την Βουλή για να καταθέσει στην εξεταστική που είχε αρχίσει εκείνη την εποχή για την διερεύνηση των αιτιών της ένταξής μας στα μνημόνια. Δεν ήρθε ποτέ να καταθέσει στην εξεταστική προσποιούμενος ότι ήταν στο Νοσοκομείο με πνευμονία (που ακούστηκε κρούσμα πνευμονίας στο μέσον του Ελληνικού καλοκαιριού! Αλλά τέλος πάντων)! Αμέσως μετά το Εξιτήριό του από το Νοσοκομείο έφυγε για την Αμερική, επαναλαμβάνω ένα μήνα πριν τη λήξη της θητείας του και χωρίς να αιτηθεί ανανέωση της θητείας του για άλλα 5 χρόνια, προφανώς έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι δεν θα μπορούσε να αποφύγει το επικείμενο δικαστικό ακροατήριο για τις ποινικές διώξεις που του είχαν απαγγελθεί, αφενός μεν για παράβαση καθήκοντος (breach of duty) και αφετέρου για το κακούργημα της διόγκωσης των στοιχείων του ελλείμματος, που στην νομική γλώσσα ισοδυναμεί με το «κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης εις βάρος του Δημοσίου με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών δημοσίου», κατηγορία που ουσιαστικά επιφέρει την ποινή της ισοβίου κάθειρξης.

Υποθέτω ότι αυτήν την εποχή ασχολείται με την προετοιμασία της υπεράσπισής του μέσω υπομνημάτων που καταθέτουν οι δικηγόροι του στην Ελλάδα, με αυτόν απόντα σε κάθε δίκη που λαμβάνει χώρα.

MPN: Η πρόσφατη καταδίκη του Ανδρέα Γεωργίου ποιες κατηγορίες αφορούσε;

ΝΛ: Υπάρχουν δύο καταδίκες του Γεωργίου που προέκυψαν φέτος. Τον Μάρτιο ο Γεωργίου στο ποινικό, δικαστήριο,καταδικάστηκε αμετάκλητα για συκοφαντική δυσφήμιση, και του ασκήθηκε φυλάκιση ενός έτους με αναστολή τριών ετών. Το έγκλημα του Γεωργίου ήταν ότι σε ένα ενημερωτικό δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ ο Γεωργίου κατηγόρησε τον Δρα Νίκολαο Στρόμπλο ότι είναι στατιστικός απατεώνας, προφανώς προσπαθώντας να εκτρέψει τις δικές του στατιστικές απάτες και αλχημείες στον Στρόμπλο. Τονίζω ότι ο Δρ Στρόμπλος είναι ο πρώην Διευθυντής του Τμήματος Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ, τον οποίο ο Γεωργίου αντικατέστησε παράνομα με έναν από τους τώρα συν-κατηγορούμενους του. Για αυτόν τον λόγο, ο Δρ Στρούμπλος του άσκησε δίωξη τόσο στο Ποινικό όσο και στο Αστικό Δικαστήριο. Εκτός από την καταδίκη σε φυλάκιση ενός έτους από το Ποινικό Δικαστήριο, το Αστικό Δικαστήριο επέβαλε πρόστιμο στον Γεωργίου € 10.000 για ψευδή συκοφάντηση χαρακτήρα.

H πιο πρόσφατη καταδίκη του αφορούσε μια από τις τρεις κατηγορίες που εμπεριέχονταν στην δίωξη για Παράβαση Καθήκοντος. Η πρώτη κατηγορία σχετιζόταν με την επί μερικούς μήνες, από τον Ιούλιο έως το Νοέμβριο 2010, παράλληλη απασχόλησή του ως επικεφαλής της Αρχής, αλλά και ως υπάλληλος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μια διπλοθεσία που απαγορεύονταν ρητά από τον ιδρυτικό νόμο 38/32 της ΕΛΣΤΑΤ. Η δεύτερη κατηγορία αφορούσε το γεγονός ότι δεν συγκαλούσε για ένα ολόκληρο χρόνο το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, παραβιάζοντας κατάφορα τον νόμο που απαιτούσε σύγκλιση τουλάχιστον μια φορά το μήνα, ενώ η τρίτη κατηγορία, η πιο σημαντική, αφορούσε το γεγονός ότι η απόφαση για την αποτίμηση των αναθεωρημένων στοιχείων για το έλλειμμα του 2009, ελήφθη χωρίς την σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων μελών της Διοίκησης της Αρχής, τα οποία είχαν επιλεγεί και εγκριθεί, θεωρητικά γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό (την εκτίμηση δηλαδή του δημοσιονομικού ελλείμματος και χρέους), μετά από διάσκεψη των προέδρων της Βουλής με πλειοψηφία τεσσάρων πέμπτων.

Η κατηγορία για την οποίαν καταδικάστηκε στο πλαίσιο της Παράβασης Καθήκοντος, ήταν για την αποστολή των στοιχείων τού ελλείμματος δίχως την έγκριση των υπολοίπων μελών της Διοίκησης της Αρχής ως όφειλε από τον νόμο – ο Γεωργίου έχει υποβάλλει ένσταση στον Άρειο Πάγο για αυτήν την καταδίκη. Αθωώθηκε όμως για την κατηγορία ότι δεν συγκαλούσε σε συνεδρίαση το Δ.Σ της ΕΛΣΤΑΤ, παρόλο που αυτό διασυνδέεται άρρηκτα με την κατηγορία της μη σύγκλισης του ΔΣ για την έγκριση των στοιχείων για την οποία καταδικάστηκε! Καταλήξαμε δηλαδή σε οξύμωρο σχήμα. Επίσης απαλλάχτηκε της κατηγορίας ότι ενώ ήταν μέλος τού Δ.Ν.Τ., δηλαδή υπάλληλος τού Δανειστή, ήταν παράλληλα και πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, δηλαδή υπάλληλος τού Δανειζομένου, κάτι το οποίον είναι αδιανόητο να γίνεται Παγκοσμίως και όμως έγινε στη σημερινή Ελλάδα της κατοχής και της υποδούλωσης.

'Όπως ήταν φυσικό ό κόσμος που ήταν παρόν στην αίθουσα ενοχλήθηκε και διαμαρτυρήθηκε, όμως δέχτηκε με μεγάλη ανακούφιση την καταδίκη του για την τρίτη κατηγορία, στην ανωτέρα των ποινών, φυλάκιση 2 ετών με τριετή αναστολή, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.

Εγώ μαζί με την κα Γεωργαντά υποβάλλαμε ένσταση εναντίον των αθωωτικών αποφάσεων των άλλων δύο κατηγοριών και αναμένουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου για το αν θα ξαναγίνει δίκη για αυτές τις δύο κατηγορίες οι δικαστικές αποφάσεις για τις οποίες δεν μπορούν ακόμη να θεωρηθούν αμετάκλητες.

Είναι όμως αλήθεια ότι η πιο σημαντική κατηγορία για την οποία ήθελε απεγνωσμένα να απαλλαγεί ο Γεωργίου ήταν αυτή για την οποία καταδικάστηκε. Διότι το γεγονός ότι ο Γεωργίου διαβίβασε τα διογκωμένα στοιχεία του ελλείμματος χωρίς να συγκαλέσει το συλογικό όργανο της ΕΛΣΤΑΤ για να δώσει την έγκρισή του, δεν αποδεικνύει μόνο την ενοχή του για την δεύτερη κατηγορία της μη κανονικής σύγκλισης του ΔΣ, υπονοεί επίσης και δόλο καθόσον ήξερε ότι το διογκωμένο με τις αλχημείες του έλλειμμα δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτό από την πλειοψηφία των μελών των ΔΣ, και η διαφωνία αυτή θα αποκάλυπτε αργά ή γρήγορα, και δημοσίως, τις αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν με την συνδρομή της ίδιας της Eurostat, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την αποτυχία του όποιου δόλιου σχεδίου για την νομιμοποίηση του πρώτου μνημονίου και την επιβολή των επαχθών μέτρων λιτότητας.

MPN: Ιδίως μετά την καταδίκη του Ανδρέα Γεωργίου την άνοιξη που πέρασε, ακούστηκαν πολλοί μύθοι για την προσωπικότητα και την υποτιθέμενη “αθωότητα” του Ανδρέα Γεωργίου και πολλές φωνές υπεράσπισης του, τόσο στα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης, όσο και στα υποτιθέμενα “ποιοτικά” και “αντικειμενικά” ξένα μέσα ενημέρωσης, ενώ δεν έλειψαν και φωνές υπεράσπισης υπέρ του Ανδρέα Γεωργίου από υψηλόβαθμα πολιτικά πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο. Πως θα περιγράφατε αυτό το δίκτυο υποστήριξης υπέρ του Ανδρέα Γεωργίου και τι ισχυρίζονται αυτοί οι μύθοι υπέρ του;

ΝΛ: Πράγματι, ακούστηκαν και συνεχίζουν να ακούγονται διάφορες παραπλανητικές δηλώσεις υπέρ του Γεωργίου προσπαθώντας να τον αγιοποιήσουν, να τον εξυψώσουν ως προσωπικότητα και ως έντιμο επιστήμονα με στόχο να αιτιολογήσουν όλα όσα παράνομα έκανε ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Όλα αυτά που δηλώνονται είναι μύθοι που κυκλοφορούν από εκείνους τους έσωθεν και έξωθεν υποστηρικτές του οι οποίοι κόπτονται να μην φθάσει η υπόθεση στο κακουργιοδικείο, κάτι όμως που αποδεικνύει και την δική τους την ενοχή στο θέμα αυτό. Αν πράγματι πιστεύουν ότι ο Γεωργίου είναι αθώος και ότι εμείς είμαστε οι συκοφάντες και οι ψεύτες, γιατί δεν περιμένουν την δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και να το αποδείξει αυτό σε μια δικαστική ακροαματική διαδικασία – μάλιστα θα περίμενα το ίδιο τον Γεωργίου να επιθυμεί πρώτος από όλους αυτήν την ευκαιρία για να εξιλεωθεί.

Αυτή όμως η λυσσώδης προσπάθεια όλων των υποστηρικτών του να μη φθάσει η υπόθεση σε δίκη, φανερώνει τον πανικό τους διότι ξέρουν πολύ καλά ότι, στην επικείμενη δικαστική ακροαματική διαδικασία, θα αναδειχθούν όλα εκείνα τα τεκμήρια που έχουν ήδη αποκαλυφθεί και που αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε η μεγαλύτερη εθνική προδοσία από την εποχή του Εφιάλτη των Θερμοπυλών, με συμμετοχή και αυτών των ιδίων στην προδοσία αυτή. Και ο ένοχος πυρήνας αυτού του δικτύου υποστήριξης περιλαμβάνει πρωτίστως την Eurostat, τα ανώτερα στελέχη της οποίας «συμβούλευαν» τον Γεωργίου στο πώς να διογκώσει το έλλειμμα του 2009 και στο πώς να αλλάξει τον ιδρυτικό στατιστικό νόμο της ΕΛΣΤΑΤ ώστε να εξουδετερωθεί το υπόλοιπο ΔΣ – φανταστείτε λοιπόν τι αντίκτυπο θα είχε η καταδίκη του Γεωργίου για την εικόνα της Eurostat της οποίας πολιτικός προϊστάμενος είναι η Commission, δηλ. το ένα τρίτο της Τρόϊκας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για πολλά υψηλόβαθμα πολιτικά πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο.

Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί συνεχίζουν όλοι οι ιθύνοντες της Eurostat και της ίδιας της ΕΕ να χτίζουν τοίχο προστασίας και εξιλέωσης του Γεωργίου με την ελπίδα ότι η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία της Ελλάδος θα πιστέψουν όλους αυτούς τους μύθους που προωθούνται, οι κυριότεροι των οποίων είναι οι εξής:

1ος μύθος) «Τα τελευταία χρόνια ο Γεωργίου αθωώθηκε πολλές φορές αλλά οι διώξεις εναντίον του συνεχίζονται».

Οι υποστηρικτές του Γεωργίου λένε και ξαναλένε πως αθωώθηκε Γεωργίου, ενώ αυτό δεν είναι αλήθεια. Η αθώωση μπορεί να προκύψει ΜΟΝΟ μετά από αμετάκλητη δικαστική απόφαση στο πλαίσιο μιας ακροαματικής διαδικασίας (σε δίκη) ή μόνο μετά από κάποιο απαλλακτικό βούλευμα που γίνεται αμετάκλητα αποδεκτό από τον Άρειο Πάγο. Μέχρι τώρα, όλα τα απαλλακτικά βουλεύματα που προέκυψαν για τον Γεωργίου αναιρέθηκαν από τον Άρειο Πάγο, ενώ ο ίδιοςδεν αθωώθηκε αμετάκλητα σε καμία δίκη – αντιθέτως έχει στο εναντίον του μια αμετάκλητη καταδίκη για συκοφαντική δυσφήμιση, και μια καταδίκη για μία από τις τρεις κατηγορίες για παράβαση καθήκοντος για την οποία αναμένουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου για το αν θα καταλήξει αμετάκλητη. Για τις 2 κατηγορίες της παράβασης καθήκοντος που αθωώθηκε, όπως έχω ήδη πει, έχουμε υποβάλει ένσταση, και συνεπώς δεν μπορούν ακόμη να θεωρηθούν αμετάκλητες. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που «οι διώξεις εναντίον του συνεχίζονται»!

2ος μύθος) «Ο Γεωργίου ανέλαβε την προεδρία της ΕΛΣΤΑΤ μετά το 1ο μνημόνιο. Δεν μπορεί λοιπόν να θεωρείται ως ο υπαίτιος του μνημονίου και της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε»

Πράγματι, όταν ο Γεωργίου ανέλαβε δράση στην ΕΛΣΤΑΤ, είχαμε ήδη ενταχθεί στο 1ο μνημόνιο. Αν θυμάστε η είσοδος μας στο 1ο μνημόνιο αναγγέλθηκε από τον κ. Γ. Παπανδρέου με την ομιλία του στο Καστελόριζο. Και η αιτιολογία που προσέφερε ο κ. Παπανδρέου ήταν δήθεν το υψηλό επίπεδο του ελλείμματος του 2009 το οποίο ο ίδιος το έθετε στο 13,6%. Αλλά αυτό δεν ήταν το πραγματικό, αλλά μια πρόβλεψη του τι θα ήταν. Και δεν είχε δικαίωμα ο κ. Παπανδρέου να βασίσει μια τέτοια σημαντική απόφαση που θα επηρέαζε τόσο πολύ τους έλληνες πολίτες, σε μια πρόβλεψη στοιχείων που δεν είχαν καν εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Το πραγματικό έλλειμμα θα το υπολογίζαμε, θα το εγκρίναμε και θα το δημοσιεύαμε εμείς ως συλλογικό όργανο της ΕΛΣΤΑΤ τον Οκτώβριο του 2010. Αν μάλιστα το βρίσκαμε λιγότερο από το 10%, θα μπορούσαμε να καταγγείλουμε το 1ο μνημόνιο, και να απαλλαχθούμε από αυτό (και φυσικά δεν θα ακολουθούσαν και τα υπόλοιπα) καθόσον είχαμε ενταχθεί σε αυτό στη βάση ψευδών στοιχείων. Κάτι τέτοιο όμως προφανώς δεν θα συνέφερε τους σχεδιαστές των μνημονίων και έτσι έπρεπε οπωσδήποτε να επιλεχθεί και το κατάλληλο άτομο που με συγκεκριμένες στατιστικές «προσαρμογές» στο όποιο έλλειμμα του 2009, θα επιβεβαίωνε το έλλειμμα που «προβλέφθηκε» τον Απρίλιο του 2010 ώστε να αιτιολογηθεί πλήρως η είσοδός μας στο πρώτο μνημόνιο. Και για να μην υπάρχει ο οποιοσδήποτε αντίλογος που θα έφερνε σε κίνδυνο το σχέδιο αυτό, αποφασίστηκε η εξουδετέρωση, όχι μόνο των αντιδρώντων στο ΔΣ, αλλά ολοκλήρου του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των παράνομων ενεργειών, νομιμοποιήθηκε το 1ο μνημόνιο, άνοιξε η πόρτα για το δεύτερο και χειρότερο μνημόνιο (και για τα υπόλοιπα μνημόνια που ακολούθησαν) και μπήκαν τα επαχθή μέτρα λιτότητας που συνεχίζονται μέχρι τώρα

Εν κατακλείδι λοιπόν, είναι ίσως λάθος να λέμε ότι στον Γεωργίου οφείλεται το πρώτο μνημόνιο – είναι σωστότερο να λέμε ότι στον Γεωργίου οφείλονται ΌΛΑ τα μνημόνια και τα σχετικά μεσαιωνικά μέτρα λιτότητας που έχουμε όλα αυτά τα χρόνια.

3ος μύθος) «Εφόσον η Eurostat έχει εγκρίνει τις πρακτικές και τα στοιχεία του Γεωργίου, αυτά πρέπει να είναι σωστά»

Μα είναι ποτέ δυνατόν να μην ενέκρινε η Eurostat τα στατιστικά στοιχεία που διαβίβασε ο Γεωργίου και τις μεθόδους διοίκησης που εφήρμοζε? Αφού ήταν ο ίδιος ο W. Radermacher, Γενικός Διευθυντής της Eurostat, που έδινε τις εντολές στον Γεωργίου ως προς το τί στοιχεία να προσθέσει στο έλλειμμα. Έχει π.χ. αποκαλυφθεί αλληλογραφία όπου οRadermacher καθοδηγεί τον Γεωργίου ως προς τι να προσθέσει στα ελλείμματα τεσσάρων ετών μέχρι το 2009 ια να «καλυφθεί» το χρέος που είχε προκύψει μέχρι τότε από τα swaps του Σημίτη, πριν την λήξη τους, όπως εξηγήσαμε προηγουμένως, χωρίς να υπήρχε Ευρωπαϊκός κανονισμός που να το επέτρεπε αυτό.

Επιπλέον ήταν ο μόνιμος εκπρόσωπος της Eurostat στην ΕΛΣΤΑΤ, ο H. Snorrason, ο οποίος με την συνδρομή του νομικού συμβούλου της Eurostat, Ρ. Samuelson, συμβούλεψε τον Γεωργίου για το πώς να αλλάξει τον ιδρυτικό νόμο της ΕΛΣΤΑΤ ώστε να μετατραπεί η ΕΛΣΤΑΤ σε ενός Ανδρός Αρχή.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που η Eurostat ενέκρινε τις πρακτικές και τα στοιχεία του Γεωργίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν σωστά!

4ος μύθος) «Ο Γεωργίου εφήρμοσε όλους του ευρωπαϊκούς κανονισμούς»

Αντιθέτως: οι περισσότεροι Ευρωπαϊκοί κανονισμοί και τα κριτήρια της ίδιας της Eurostat για τον υπολογισμό του ελλείμματος και του χρέους παραβιάστηκαν από τον Γεωργίου και τους συμβούλους από την Eurostat (και αυτό έχει τεκμηριωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας) ώστε να αιτιολογηθεί η ένταξη, εν μία νυκτί, των ελλειμμάτων πολλών ΔΕΚΟ (Δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) στο δημοσιονομικό έλλειμμα, μία αιτιολόγηση που απαιτεί ενδελεχή μελέτη πολλών μηνών (και όχι μίας νύκτας!) για κάθε μία ΔΕΚΟ. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς ποίους ευρωπαϊκούς κανονισμούς εφήρμοσε πραγματικά ο Γεωργίου.

MPN: Βλέπουμε λοιπόν πως υπάρχει ισχυρό μέτωπο υποστήριξης τόσο από καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όσο και από υψηλόβαθμα πολιτικά στελέχη εντός και εκτός Ελλάδας. Ένα μέτωπο υποστήριξης από ισχυρά κέντρα αποφάσεων που έχουν άμεση επιρροή στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας. Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το δίκτυο εξουσίας, όχι μόνο στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ και του Ανδρέα Γεωργίου, αλλά γενικότερα στην προσπάθεια απελευθέρωσης της χώρας από το καθεστώς μνημονιακών πολιτικών και λιτότητας;

ΝΛ: Το μέτωπο υποστήριξης του Γεωργίου, αποτελούμενο ενδεχομένως από υψηλόβαθμα πολιτικά στελέχη εντός και εκτός Ελλάδας είναι όντως ισχυρό. Αλλά όσο επιρροή μπορεί να έχει αυτό το μέτωπο στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας, θεωρώ ότι δεν είναι σε θέση να επηρεάσει την Ελληνική Δικαιοσύνη που την θεωρώ αδέκαστη. Το γεγονός ότι η υπόθεση έχει φθάσει μέχρι τον Άρειο Πάγο ο οποίος έχει μέχρι τώρα δικαιώσει πολλές από τις ενστάσεις μας, μας δίνει ελπίδες ότι τελικά μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς αυτό το καθεστωτικό δίκτυο εξουσίας.

Τελικά, η Δικαιοσύνη, ίσως ο μοναδικός αδιάφθορος θεσμός στη χώρα μας, φαίνεται να έχει επωμισθεί το βάρος του θέματος αυτού, και πιστεύω ότι θα αποδείξει την αλήθεια, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να επιβάλουν το ακαταδίωκτο για τους προδότες.

MPN: Ποιες είναι οι επόμενες δικαστικές υποθέσεις που θα ακολουθήσουν όσον αφορά την υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ και τον Ανδρέα Γεωργίου, και τι αναμένετε εσείς από τις δικαστικές αποφάσεις που θα ακολουθήσουν;

ΝΛ: H υπόθεση της ψευδούς διόγκωσης των στοιχείων και η παράβαση καθήκοντος από τον Γεωργίου είναι εγκλήματα πλαστογραφίας δημοσίου εγγράφου και παραβίασης του νόμου, αντίστοιχα. Όπως έχω ήδη πει, ο Γεωργίου καταδικάστηκε για την μία, και πιο σημαντική, κατηγορία που σχετίζεται με την Παράβαση Καθήκοντος, αυτό της δημοσίευσης των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 χωρίς την έγκριση του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ. Έχει όμως αθωωθεί για τις άλλες 2 κατηγορίες (για την διπλοθεσία του Γεωργίου και για τη μη σύγκλιση του ΔΣ). Έχουμε κάνει ένσταση εναντίον των δύο αθωωτικών αποφάσεων σχετικά με την παράβαση καθήκοντος και ελπίζουμε να αποφασιστεί από τον Άρειο Πάγο η επανάληψη της δίκης για τις δύο σχετικές κατηγορίες.

Η σημαντικότερη όμως δικαστική υπόθεση που περιμένουμε είναι αυτή για το κακούργημα της διόγκωσης των στοιχείων του ελλείμματος. Αν αυτή η υπόθεση φθάσει στο ακροατήριο αναμένουμε την σίγουρη καταδίκη του Γεωργίου καθόσον τα τεκμήρια που έχουμε εναντίον του είναι αδιάψευστα και αδιάσειστα. Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι έσωθεν και έξωθεν υποστηρικτές του Γεωργίου και γι αυτό πιέζουν όσο μπορούν για να μη φθάσει η υπόθεση σε δίκη.

MPN: Με ποιο τρόπο πιστεύετε πως οι τελικές αποφάσεις που θα ληφθούν από την Ελληνική Δικαιοσύνη θα επηρεάσουν το μέλλον της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, ιδίως σε σχέση με το μνημονιακό καθεστώς, το δυσβάσταχτο και μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, και τις πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων που συνεχίζονται να ακολουθούνται και να τηρούνται από την κυβέρνηση;

ΝΛ: Συμφωνώ μαζί σας ότι το Ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο – ακόμη κι αν βγούμε κάποτε από τα μνημόνια, θα συνεχίσουμε να είμαστε υπό επιτήρηση από την ΕΕ μέχρι να αποπληρώσουμε το 75% του χρέους μας, κάτι αδύνατο για τα επόμενα 60 χρόνια. Αν όμως όπως ελπίζουμε υπάρξει αμετάκλητη καταδίκη του Γεωργίου για την κακουργηματική πράξη της διόγκωσης των στοιχείων του ελλείμματος, αυτό θα αποδείξει ότι μπήκαμε σε όλη αυτήν την περιπέτεια των μεσαιωνικών μνημονίων με ψευδή στοιχεία, κάτι που δίνει την Ελλάδα το δικαίωμα να απαιτήσουμε αποζημίωση από την ΕΕ για την ζημία που υπέστημεν στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Το άρθρο 340 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας δίδει αυτό το δικαίωμα ως ισότιμο κράτος μέλος. Και έχουμε εκτιμήσει την οικονομική ζημία από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα ο Γεωργίου, ένα κόστος που ενδεχομένως να ξεπερνά τα 210 δισεκατομμύρια ευρώ. Μια αποζημίωση αυτού του ύψους θα ανατρέψει κατά πολύ την οικτρή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Τονίζω όμως και πάλι ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια αμετάκλητη καταδίκη του Γεωργίου σχετικά με το κακούργημα της διόγκωσης των στοιχείων.

Και τι γίνεται με αυτούς τους υποκινητές που χρησιμοποίησαν τον Γεωργίου για να εκτελέσουν τα ύπουλα σχέδια τους; Ακόμη και ο κ. Γρηγόρης Πεπόνης - ο άψογος οικονομικός εισαγγελέας που αποφάσισε την ποινική δίωξη του Γεωργίου, πρότεινε ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη η πιθανή ύπαρξη ορισμένων ηθικών αυτουργών στο ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, που κατεύθυναν τον Γεωργίου για το τι πρέπει να κάνει. Αυτοί είναι που δεν θέλουν την υπόθεση να φτάσει σε ανοικτή ακρόαση δικαστηρίου - εκείνοι που είναι τόσο απελπισμένοι για την αθώωση του Γεωργίου προκειμένου να καλύψουν τη δική τους εμπλοκή στο παραπάνω έγκλημα, επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουμε αποδεικτικά στοιχεία για την παράνομη παρέμβασή τους στη διόγκωση του ελλείμματος και επίσης για τη μετατροπή της ΕΛΣΤΑΤ από Ανεξάρτητη Αρχή σε αρχή ενός ατόμου.

Αν λοιπόν ο Άρειος Πάγος παραπέμψει σε Δίκη τον Ανδρέα Γεωργίου, τα άτομα που τον υποστηρίζουν γνωρίζουν πως θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Διότι γνωρίζουν ότι τότε τινάζεται στον αέρα το σύστημά τους και ότι οι ίδιοι θα βρεθούν κατηγορούμενοι, τόσο για εσχάτη προδοσία έναντι της πατρίδος, αλλά και κατηγορούμενοι για εγκληματικές ενέργειες κατά των πολιτών της. Η χώρα μας αυτόματα από τη μειονεκτική θέση του επαίτη, θα περάσει σ΄ αυτήν του δυνατού διεκδικητή με βάση συγκεκριμένα άρθρα της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ.

Εν κατακλείδι, δεν μας ενδιαφέρει η αυστηρή ή όχι τιμωρία του Ανδρέα Γεωργίου (συνταξιούχου σήμερα του ΔΝΤ) - αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αποδειχθεί η ενοχή του και να αρθεί η αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος της Ελλάδας διαμέσου της ψευδούς διόγκωσης του δημοσίου χρέους και ελλείμματος του 2009, καθώς και η εγκληματική εμπλοκή της Κομισιόν/Eurostat. Και αυτό θα γίνει μόνον όταν η υπόθεση αυτή παραπεμφθεί στο ανοικτό Δικαστικό Ακροατήριο, στο οποίο η Eurostat και ο Γεωργίου θα είναι παρόντες να απαντήσουν ενόρκως στην διεθνή κοινότητα για το αν ή όχι διόγκωσαν ψευδώς τα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας και για τον λόγο που το έκαναν αυτό.

Δεν ξέρω πότε και αν αυτό θα γίνει κάποτε, και πόσες μάχες πρέπει να δώσουμε ακόμη για το επιτύχουμε. Κάποιοι μας λένε ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αφού φαίνεται ότι, με τέτοιο μέτωπο υποστήριξης του Γεωργίου από ισχυρά κέντρα αποφάσεων, η μάχη έχει ήδη κριθεί. Απαντάμε ότι αν σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, απλά δεν θα υπάρχει άλλη μάχη.

Και ας μην ξεχνάμε τι είπε κάποτε ο Μπρέχτ:

«Αν συνεχίζεις να προσπαθείς για κάτι, μπορεί και να αποτύχεις. Αν σταματήσεις να προσπαθείς, έχεις ήδη αποτύχει»!

MPN: Εξετάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα και τους οικονομικούς ισχυρισμούς που κάνει η ελληνική κυβέρνηση - ότι η χώρα επέστρεψε στην οικονομική ανάπτυξη, ότι η Ελλάδα έχει γυρίσει την γωνία - πιστεύετε ότι τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία σήμερα είναι αξιόπιστα, ή μήπως εξακολουθούν να υφίστανται χειραγώγηση;

ΝΛ: Δυστυχώς, τα στατιστικά στοιχεία γινόταν ανέκαθεν αντικείμενο εκμετάλλευσης από την εκάστοτε κυβέρνηση – είδαμε τι έγινε με την αλχημεία των swaps για να μπούμε στην Ευρωζώνη.  Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να μην είχαμε ποτέ υιοθετήσει το ευρώ! Η οικονομία μας δεν ήταν σε θέση να χειριστεί ένα τόσο ισχυρό και ανταγωνιστικό νόμισμα. 

Είδαμε επίσης και μια άλλη εκμετάλλευση των στατιστικών στοιχείων, του ελλείμματος αυτή τη φορά, που έγινε η αιτία για την ελληνική οικονομική κρίση των τελευταίων επτά ετών.

Δεν μπορώ να πω τι συμβαίνει αυτές τις μέρες με τα στατιστικά στοιχεία, καθώς δεν είμαι στην ΕΛΣΤΑΤ. Αλλά θα δούμε αργά ή γρήγορα τι συμβαίνει. Η αλήθεια πάντοτε βγαίνει στην επιφάνεια σε κάθε περίπτωση κακοδιοίκησης στατιστικών στοιχείων. Έχουμε δει αυτό να γίνεται. Δυστυχώς όμως, όσο δεν υπάρχει μια αξιόπιστη Διοικητική Ομάδα για τη σωστή διαχείριση των στατιστικών δεδομένων στην Ελληνική Στατιστική Αρχή, φοβάμαι ότι θα πρέπει και πάλι να αναμένουμε παρατυπίες και αλχημείες των στοιχείων.