ΜΟΥΦΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΑ 210 δις. Δύο συγκλονιστικές συνεντεύξεις των πρώην μελών του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ., κ. Ζωής Γεωργαντά και κ. Νίκου Λογοθέτη

ΜΟΥΦΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΑ 210 δις. Δύο συγκλονιστικές συνεντεύξεις των πρώην μελών του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ., κ. Ζωής Γεωργαντά και κ. Νίκου Λογοθέτη

Μάθε την αλήθεια για το τι συνέβη και τι συμβαίνει στην Πατρίδα μας!
Μην αδιαφορείς! Το θέμα της παραποίησης των οικονομικών στοιχείων του 2009 αφορά σε όλους μας! Είναι εθνικό, αποσιωπάται από όλους, διότι η διαλεύκανση της υποθέσεως θα σημάνει το τέλος της μεγαλύτερης προδοσίας, που έχει υποστεί ποτέ λαός! Η υπόθεση π α ρ α μ έ ν ε ι ανοιχτή!

Ακολουθούν οι συνεντεύξεις της κ. Ζωής Γεωργαντά, πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και του πρώην αντιπροέδρου κ. Νίκου Λογοθέτη στον δημοσιογράφο, κ. Παπαγεωργίου της εφημερίδας " ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ", 19 Μαρτίου 2019

Δημοσιογράφος: Ας ξεκινήσουμε από την αρχή! Τι ισχυρίζεσθε ότι συνέβη το 2010 με τα στοιχεία του ελλείματος;

Το πραγματικό έλλειμμα με βάση τα στοιχεία που έχουμε ήταν 4% του ΑΕΠ και διογκώθηκε ψευδώς στο 15,8% του ΑΕΠ.

Ζ. Γεωργαντά: Δεν πρόκειται περί ισχυρισμού αλλά περί πραγματικών γεγονότων που έχουν διερευνηθεί και διαπιστωθεί (μετά από καταγγελίες μου) από:

Πρώτον, το ΣΔΟΕ αυτεπαγγέλτως, το οποίο ΣΔΟΕ με Πόρισμά του το 2013 διαπίστωσε δύο εγκλήματα του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, (α) ποινική παράβαση καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος  και (β) Ψευδή βεβαίωση κατά του Ελληνικού Δημοσίου (κοινώς πλαστογραφία των δημοσιονομικών στοιχείων της Χώρας μας) κατά συναυτουργία  με ζημία του Ελληνικού Δημοσίου άνω των 150.000 ευρώ, σε βαθμό κακουργήματος και παρήγγειλε ισόβια κάθειρξη.  

Δεύτερον, το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου με Βουλεύματά του διαπιστώθηκαν τα εγκλήματα που είχε διαπιστώσει το ΣΔΟΕ.

Νίκος Λογοθέτης: Κατά την γνώμη μου, η ένταξή μας στα μεσαιωνικά Μνημόνια, αρχής γενομένης με το πρώτο Μνημόνιο της Τρόικας τον Απρίλιο του 2010, ήταν πέραν πάσας αμφιβολίας προσχεδιασμένη και προαποφασισμένη. 
Και αυτό δεν προκύπτει μόνο από την παραδοχή του ιδίου του Στρος Καν σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι το ΔΝΤ προετοίμαζε από τον Νοέμβριο του 2009 μαζί με την κυβέρνηση Παπανδρέου κάθε λεπτομέρεια της διαδικασίας ένταξής μας στο πρώτο Μνημόνιο. Προκύπτει και από τους πολλούς λόγους που εκ των υστέρων έγιναν γνωστοί για τους οποίους η Ελλάδα επιλέχθηκε, από τους σχεδιάζοντες το μέλλον της Ευρώπης, να γίνει το πειραματόζωο και το παράδειγμα προς αποφυγήν στο πλαίσιο μιας νέας μνημονιακής πολιτικής διαχείρισης των χωρών μελών της Ευρώπης με δημοσιονομικά προβλήματα. 
Αυτή μάλιστα η πολιτική των μνημονίων έδωσε και την ευκαιρία, όχι μόνο στο ΔΝΤ να «βάλει πόδι» στην Ευρώπη (μέχρι τότε οι δραστηριότητές του - πάντα με καταστρεπτικές συνέπειες - περιορίζονταν σε αναπτυσσόμενες χώρες στην Αφρική και στην Λατινική Αμερική), αλλά έδωσε την ευκαιρία και στις γαλλο-γερμανικές τράπεζες να απαλλαχθούν από τα λεγόμενα «τοξικά» τους ομόλογα που φορτώθηκαν στον ελληνικό λαό με αντάλλαγμα τις οικονομίες μικρο-ομολογιούχων και τα αποθεματικά Ασφαλιστικών Ταμείων, Πανεπιστημίων, ακόμη και ελληνικών Τραπεζών. Για να επιτευχθούν όλα αυτά έπρεπε να «φυτέψουν» τον κατάλληλο άνθρωπο στην ΕΛΣΤΑΤ σε μια περίοδο που απαιτούνταν συγκεκριμένες «στατιστικές προσαρμογές» για να στηριχθεί η μνημονιακή λαίλαπα. Αυτές οι «προσαρμογές» ενσωματώθηκαν μέσα στον δείκτη του ελλείμματος του 2009, μέσω των αλχημειών του Γεωργίου – υπό την καθοδήγηση της ιδίας της Eurostat(!) – ώστε να καταλήξει σε ένα ποσοστό σχεδόν 16%, κάτι που οδήγησε την οικονομική αξιοπιστία μας στα Τάρταρα και τα «spreads” στα ύψη! Ως αποτέλεσμα, «νομιμοποιήθηκε» το πρώτο Μνημόνιο, άνοιξε ο δρόμος για το δεύτερο και χειρότερο Μνημόνιο, και – το χειρότερο απ’ όλα - αιτιολογήθηκε η επιβολή των επαχθών μέτρων λιτότητας από τα οποία υποφέρουμε ακόμη και σήμερα.  

Δημοσιογράφος: Γιατί ένας Έλληνας υπάλληλος να κάνει “αλχημείες” για να μεγαλώσει το χρέος της χώρας μας;

Ζ. Γεωργαντά: Δεν πρόκειται περί Έλληνα υπαλλήλου, αλλά περί υπαλλήλου του ΔΝΤ που εγκαταστάθηκε ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ από τον επίορκο πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, προφανώς για να εκτελέσει συγκεκριμένες εντολές, δηλαδή τα παραπάνω δύο εγκλήματα κατά της Ελλάδας που διαπιστώθηκαν από την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Νίκος Λογοθέτης: Κατά την γνώμη μου, ο Ανδρέας Γεωργίου ήρθε από το ΔΝΤ στην ΕΛΣΤΑΤ για να εκτελέσει μια διατεταγμένη υπηρεσία. Το γόητρο ενδεχομένως μιας σημαντικής θέσης – Προεδρία μιας Ανεξάρτητης Αρχής – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον παχυλό μισθό του και την δημόσια αναγνώριση που θα είχε κατά την διάρκεια της θητείας του ή/και μετά από αυτήν, τον έπεισε να αφήσει τη δουλειά του στο Financial Institutions Division  του ΔΝΤ (μια υποδιαίρεση του Τμήματος Στατιστικής του ΔΝΤ) και να έρθει στην Ελλάδα. Βέβαια, το Υπουργείο Οικονομικών, όταν εξήγγειλε το διορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ μέσω ενός δελτίου Τύπου σε όλες τις ελληνικές εφημερίδες, τον Γεωργίου τον παρουσίαζε ως πρώην «Αναπληρωτή Προϊστάμενο» ολόκληρου του Τμήματος Στατιστικής του ΔΝΤ, αποκρύπτοντας δηλαδή την πραγματική οργανωτική του θέση που είχε στο ΔΝΤ, μια οικονομικής (και όχι στατιστικής) φύσεως θέση, σε ένα υποδεέστερο division του Τμήματος Στατιστικής.
Προφανώς ο τότε στόχος του ΥΠΟΙΚ ήταν να τον παρουσιάσει ως δήθεν έναν έμπειρο «Στατιστικολόγο» με σημαντική Διευθυντική θέση στο ΔΝΤ που παράτησε στην Αμερική και ήρθε να «σώσει» την Ελλάδα βάζοντας σε τάξη τα στατιστικά της! Στην πραγματικότητα αυτός ο κύριος δεν ήταν μόνο ανίκανος να διευθύνει μια σημαντική Υπηρεσία άνω των χιλίων επιστημόνων όπως η ΕΛΣΤΑΤ, αλλά δεν ήταν καν Στατιστικολόγος - συγγραφέας ουδενός επιστημονικού άρθρου και χωρίς την παραμικρή γνώση Στατιστικής.
Μάλιστα, για τουλάχιστον έξι μήνες μετά την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΛΣΤΑΤ, ο Γεωργίου κατείχε ακόμη την οργανική του θέση στο ΔΝΤ (προφανώς του επετράπη να την κατέχει, εν αγνοία μας), κάτι που απαγορεύονταν ρητά από τον ιδρυτικό νόμο 3832/2010 της ΕΛΣΤΑΤ.

Οι αλχημείες λοιπόν για τη διόγκωση του χρέος και του ελλείμματος της Ελλάδος εκείνη την εποχή, μάλλον εξυπηρετούσαν αυτήν την διατεταγμένη υπηρεσία που έπρεπε να προσφέρει στους εντολοδόχους του, οι οποίοι θα του το ανταποδίδαν απλόχερα.  Δεν είναι δύσκολο συνεπώς να κατανοήσουμε, γιατί ένας κατώτερος Έλληνας υπάλληλος του ΔΝΤ (ούτε καν στατιστικολόγος στη θεωρία ή στην πράξη) αποδέχθηκε να εκτελέσει οτιδήποτε του ζητούσαν, με αντάλλαγμα την σημαντικότατη θέση του Προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ενδεχομένως για όσο καιρό θα ήθελε την κρατήσει.

Δημοσιογράφος: Πόσο ήταν το πραγματικό έλλειμμα και πόσο “έδειξε” μετά;

Ζ. Γεωργαντά:  Το πραγματικό έλλειμμα με βάση τα στοιχεία που έχουμε ήταν 4% του ΑΕΠ και διογκώθηκε ψευδώς στο 15,8% του ΑΕΠ. Η έκφραση «έδειξε» είναι παραπλανητική.

Νίκος Λογοθέτης: Κάποιοι ισχυρίζονται ότι εφόσον ο Γεωργίου ανέλαβε την προεδρία της ΕΛΣΤΑΤ μετά το 1^ο Μνημόνιο, δεν μπορεί να θεωρείται ως ο υπαίτιος του Μνημονίου και της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε. Αυτό αποτελεί έναν από τους «Μύθους» που ακούστηκαν και συνεχίζουν να ακούγονται παραπλανητικά από τους έσωθεν και έξωθεν  υποστηρικτές του Γεωργίου προσπαθώντας να τον αγιοποιήσουν, να τον εξυψώσουν ως προσωπικότητα και ως έντιμο επιστήμονα με στόχο να αιτιολογήσουν όλα όσα παράνομα έκανε ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ.

Εμείς που ασχοληθήκαμε με τα δεδομένα που είχαμε στη διάθεσή μας κατά τη διάρκεια της (μικρής) θητείας μας στο ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και μετά την «παραίτησή» μας από ένα νόμο του κ. Βενιζέλου τον Σεπτέμβριο του 2011 (συγκεκριμένα από μια παράγραφο στο νόμο για το χαράτσι της ΔΕΗ!), είμαστε σίγουροι πως το ποσοστό (ως προς το ΑΕΠ) του ελλείμματος του 2009 ήταν μικρότερο του ορίου του 10% - ένα «ψυχολογικό όριο» για τους Διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης και για τις Αγορές Ομολόγων στις οποίες απευθυνόμαστε κατά καιρούς για τις δανειακές μας ανάγκες. Και στην περίπτωση που μας επιτρεπόταν να υπολογίσουμε το πραγματικό έλλειμμα του 2009 και όντως το βρίσκαμε κάτω του 10% (με βάση τα στοιχεία που έχουμε, ενδεχομένως να ήταν και κάτω του 4% !!), θα μπορούσαμε να καταγγείλουμε το πρώτο Μνημόνιο ή, στην χειρότερη περίπτωση, θα μπορούσαμε να το υποστούμε για λίγο καιρό και να απαλλασσόμασταν από αυτό μετά από λίγο. Αντ’ αυτού, μετά την φίμωση όλου του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, ο Γεωργίου δημοσίευσε το ποσοστό του 15,4% (και λίγο αργότερα ανέβηκε στο 15,8%) με τα γνωστά αποτελέσματα για την χώρα μας. Συνεπώς είναι ίσως λάθος να λέμε ότι στον Γεωργίου οφείλεται το πρώτο Μνημόνιο - θα ήταν σωστότερο να λέμε ότι στον Γεωργίου οφείλονται ΟΛΑ τα Μνημόνια και ο οικονομικός μεσαίωνας που προέκυψε (λόγω όλων αυτών των Μνημονίων) για την Ελλάδα!

 

Αν λοιπόν ο Ανδρέας Γεωργίου παραπεμφθεί σε Δίκη, τα άτομα που τον υποστηρίζουν γνωρίζουν πως θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Διότι γνωρίζουν ότι τότε τινάζεται στον αέρα όλο το αφήγημά τους περί αθωότητας του Γεωργίου και ότι οι ίδιοι θα βρεθούν κατηγορούμενοι, τόσο για εσχάτη προδοσία έναντι της Ελλάδος, αλλά και κατηγορούμενοι για εγκληματικές ενέργειες κατά των πολιτών της

Δημοσιογράφος: Γιατί η υπόθεση του κ. Γεωργίου δεν έχει φτάσει σε ακροατήριο;

Ζ. Γεωργαντά:  Η υπόθεση έχει φτάσει στο Δικαστικό ακροατήριο και ο κ. Γεωργίου καταδικάστηκε με δύο χρόνια φυλακή χωρίς ελαφρυντικά με τριετή αναστολή για το πρώτο έγκλημα, δηλαδή την παράβαση καθήκοντος (διεβίβασε τα δημοσιονομικά στοιχεία της Χώρας μας στο εξωτερικό παράνομα χωρίς την συζήτηση και έγκρισή τους από το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ)

Το δεύτερο έγκλημα δεν έχει ακόμα παραπεμφθεί λόγω αφόρητων πιέσεων και εκβιασμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.  Αναμένουμε …

Νίκος Λογοθέτης: Κι όμως, δύο υποθέσεις του Γεωργίου έχουν φθάσει σε ακροατήριο, με καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον του σε αμφότερες τις περιπτώσεις!  Τον Μάρτιο του 2017 σε ποινικό δικαστήριο ο Γεωργίου καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση και του ασκήθηκε φυλάκιση ενός έτους με αναστολή τριών ετών. Το τότε έγκλημα του Γεωργίου ήταν ότι σε ένα ενημερωτικό δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ κατηγόρησε τον Δρα Νικόλαο Στρόμπλο ότι είναι στατιστικός απατεώνας, προφανώς προσπαθώντας να εκτρέψει τις δικές του στατιστικές απάτες και αλχημείες προς τον Στρόμπλο. (Υπενθυμίζω ότι ο Δρ Στρόμπλος είναι ο πρώην Διευθυντής του Τμήματος Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ, τον οποίο ο Γεωργίου αντικατέστησε παράνομα με έναν από τους τώρα συν-κατηγορούμενους του).
Ο Δρ Στρόμπλος του άσκησε μήνυση για συκοφάντηση, τόσο στο Ποινικό όσο και στο Αστικό Δικαστήριο. Και, εκτός από την καταδίκη σε φυλάκιση ενός έτους από το Ποινικό Δικαστήριο, το Αστικό Δικαστήριο επέβαλε πρόστιμο στον Γεωργίου (νομίζω ύψους 10.000 €) για ψευδή συκοφάντηση χαρακτήρα.

H πιο πρόσφατη καταδίκη του αφορούσε μια από τις 3 κατηγορίες που εμπεριέχονταν στην δίωξη για Παράβαση Καθήκοντος, συγκεκριμένα την πιο σημαντική από τις τρεις που είχε σχέση με το γεγονός ότι, η απόφαση για την αποτίμηση των αναθεωρημένων στοιχείων για το έλλειμμα του 2009, ελήφθη χωρίς την σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων μελών της Διοίκησης της Αρχής, τα οποία είχαν επιλεγεί και εγκριθεί, θεωρητικά για αυτόν ακριβώς τον σκοπό (την εκτίμηση δηλαδή του δημοσιονομικού ελλείμματος και χρέους), μετά από διάσκεψη των προέδρων της Βουλής με πλειοψηφία τεσσάρων πέμπτων.
Ο Γεωργίου υπέβαλε ένσταση στον Άρειο Πάγο για αυτήν την καταδίκη, κάτι όμως που δεν έγινε αποδεκτό – αυτό κατέστησε αμετάκλητη τη συγκεκριμένη καταδίκη.

Αθωώθηκε όμως για την κατηγορία ότι δεν συγκαλούσε σε συνεδρίαση το Δ.Σ της ΕΛΣΤΑΤ, παρόλο που αυτό διασυνδέεται άρρηκτα με την κατηγορία της μη σύγκλισης του ΔΣ για την έγκριση των στοιχείων για την οποία καταδικάστηκε! Καταλήξαμε δηλαδή σε μία οξύμωρο κατάσταση. Επίσης απαλλάχτηκε της κατηγορίας ότι ενώ ήταν μέλος του Δ.Ν.Τ., δηλαδή υπάλληλος τού Δανειστή, ήταν παράλληλα και πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, δηλαδή υπάλληλος τού Δανειζομένου, κάτι το οποίον είναι αδιανόητο να γίνεται Παγκοσμίως και όμως έγινε στη σημερινή Ελλάδα της κατοχής και της υποδούλωσης.

Είναι όμως αλήθεια ότι η πιο σημαντική κατηγορία για την οποία ήθελε απεγνωσμένα να απαλλαγεί ο Γεωργίου ήταν αυτή για την οποία καταδικάστηκε αμετάκλητα και μάλιστα στην ανωτέρα των ποινών - φυλάκιση 2 ετών με τριετή αναστολή - χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό. Διότι, το γεγονός ότι ο Γεωργίου διαβίβασε τα διογκωμένα στοιχεία του ελλείμματος χωρίς να συγκαλέσει το συλλογικό όργανο της ΕΛΣΤΑΤ για να δώσει την έγκρισή του, δεν αποδεικνύει μόνο την ενοχή του για την δεύτερη κατηγορία της μη κανονικής σύγκλισης του ΔΣ, υπονοεί επίσης και δόλο καθόσον ήξερε ότι το διογκωμένο με τις αλχημείες του έλλειμμα δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτό από την πλειοψηφία των μελών των ΔΣ, και η διαφωνία αυτή θα αποκάλυπτε αργά ή γρήγορα, και δημοσίως, τις αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν με την συνδρομή της ίδιας της Eurostat, μια αποκάλυψη που θα είχε ως αποτέλεσμα την αποτυχία του όποιου δόλιου σχεδίου για την νομιμοποίηση του πρώτου μνημονίου και την επιβολή των επαχθών μέτρων λιτότητας.

Τα ανωτέρω που ανέφερα περί «συνδρομής» της Eurostat στις αλχημείες του Γεωργίου καταρρίπτει τον άλλον «Μύθο» που προωθείται από τους υποστηρικτές του Γεωργίου, ότι δηλαδή, «Εφόσον η Eurostat έχει εγκρίνει τις πρακτικές και τα στοιχεία του Γεωργίου, αυτά πρέπει να είναι σωστά»!

Μα είναι ποτέ δυνατόν να μην ενέκρινε η Eurostat τα στατιστικά στοιχεία που διαβίβασε ο Γεωργίου? Αφού ήταν ο ίδιος ο W. Radermacher, Γενικός Διευθυντής της Eurostat, που έδινε τις εντολές στον Γεωργίου ως προς το τί στοιχεία να προσθέσει στο έλλειμμα. Έχει π.χ. αποκαλυφθεί αλληλογραφία όπου ο Radermacher καθοδηγεί τον Γεωργίου συγκεκριμένα ως προς τι να προσθέσει στα ελλείμματα τεσσάρων ετών μέχρι το 2009 για να «καλυφθεί» το δημοσιονομικό χρέος που είχε προκύψει μέχρι τότε από τα swaps του Σημίτη  πριν την λήξη των συγκεκριμένων swaps (θα έληγαν το 2030!) και χωρίς να υπήρχε Ευρωπαϊκός κανονισμός που να το επέτρεπε αυτό. (Τα swaps με την Goldman Sacks του 2001 για να μπούμε στο Ευρώ – άλλη μία «αλχημική διαχείριση» του τότε ελλείμματος και πηγή της απαξιωτικής έκφρασης «Greek Statistics»!),
Επιπλέον ήταν ο μόνιμος εκπρόσωπος της Eurostat στην ΕΛΣΤΑΤ, ο H. Snorrason, ο οποίος με την συνδρομή του νομικού συμβούλου της Eurostat, Ρ. Samuelson, συμβούλεψε τον Γεωργίου για το πώς να αλλάξει τον ιδρυτικό νόμο της ΕΛΣΤΑΤ ώστε να μετατραπεί η ΕΛΣΤΑΤ σε ενός Ανδρός Αρχή. Πέραν αυτών των παρεμβάσεων των στελεχών της Eurostat, οι περισσότεροι Ευρωπαϊκοί κανονισμοί και τα κριτήρια της ίδιας της Eurostat για τον υπολογισμό του ελλείμματος και του χρέους παραβιάστηκαν από τον Γεωργίου με την «ανοχή» της Eurostat (και αυτό έχει τεκμηριωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας) ώστε π.χ. να αιτιολογηθεί η ένταξη, εν μία νυκτί, των ελλειμμάτων πολλών ΔΕΚΟ (Δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) στο δημοσιονομικό έλλειμμα, μία αιτιολόγηση που απαιτεί ενδελεχή μελέτη πολλών μηνών (και όχι μίας νύκτας!) για κάθε μία ΔΕΚΟ.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που η Eurostat ενέκρινε τις πρακτικές και τα στοιχεία του Γεωργίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν σωστά! 

 Δημοσιογράφος: Εάν ο κ. Γεωργίου καταδικαστεί, λέτε ότι ανοίγει ο δρόμος για την “ακύρωση” όχι μόνο των μνημονίων, αλλά και των δανείων ύψους πάνω από 200 δίς που πήρε η χώρα μας. Θα μας το εξηγήσετε;

 Ζ. Γεωργαντά: Αν το δεύτερο έγκλημα της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία κριθεί οριστικά και αμετάκλητα από τα Ελληνικά Δικαστήρια, τότε οφείλει η ΕΕ να επιστρέψει την ζημία που υπέστη η Ελλάδα σύμφωνα με την ΣΛΕΕ (Συνθήκη για την Λειτουργία της ΕΕ). Η ζημία έχει υπολογιστεί από το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου.

Νίκος Λογοθέτης:  Μια αμετάκλητη καταδίκη του Γεωργίου για την κακουργηματική πράξη της διόγκωσης των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 θα αποδείξει ότι μπήκαμε σε όλη αυτήν την περιπέτεια των μεσαιωνικών μνημονίων με ψευδή στοιχεία. Αυτό, πέραν του γεγονότος ότι το χρέος των μνημονιακών δανειακών συμβάσεων μπορεί να θεωρηθεί ως παράνομο και να εξαφανιστεί, μας δίνει το δικαίωμα να απαιτήσουμε αποζημίωση από την ΕΕ για την ζημία που υπέστημεν στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Το άρθρο 340 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας δίδει αυτό το δικαίωμα ως ισότιμο κράτος μέλος. Το ίδιο το ποινικό Συμβούλιο του Άρειου Πάγου έχει εκτιμήσει την οικονομική ζημία που υπέστημεν από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα ο Γεωργίου μέχρι το τέλος του 2014, ένα κόστος που ενδεχομένως να ξεπερνά τα 210 δισεκατομμύρια ευρώ (φανταστείτε τί επίπεδο ξεπερνά η συνολική ζημία μέχρι τώρα!). Μια αποζημίωση αυτού του ύψους, πέραν της δυνατότητας που θα μας δοθεί για την άμεση αποπληρωμή όλων των δανείων μας, θα ανατρέψει κατά πολύ την οικτρή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα.

Τονίζω όμως και πάλι ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια αμετάκλητη καταδίκη του Γεωργίου σχετικά με το κακούργημα της διόγκωσης των στοιχείων. Μάλιστα, τότε θα αποκαλυφθούν όλοι αυτοί οι υποκινητές που χρησιμοποίησαν τον Γεωργίου για να εκτελέσουν τα ύπουλα σχέδια τους. Ακόμη και ο κ. Γρηγόρης Πεπόνης - ο αδέκαστος οικονομικός εισαγγελέας που αποφάσισε την ποινική δίωξη του Γεωργίου - πρότεινε ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη και η πιθανή ύπαρξη ηθικών αυτουργών στο ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, που κατεύθυναν τον Γεωργίου για το τι πρέπει να κάνει. Αυτοί είναι που δεν θέλουν την υπόθεση να φτάσει σε ανοικτή ακρόαση δικαστηρίου - εκείνοι που είναι τόσο υπέρ της αθώωσης του Γεωργίου, όχι για να γλυτώσει ο Γεωργίου, αλλά για να καλυφθεί η δική τους εμπλοκή στο παραπάνω έγκλημα, επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουμε αποδεικτικά στοιχεία για την παράνομη παρέμβασή τους στη διόγκωση του ελλείμματος και επίσης για τη μετατροπή της ΕΛΣΤΑΤ από Ανεξάρτητη Αρχή σε «ενός ανδρός αρχή»!

Αν λοιπόν ο Ανδρέας Γεωργίου παραπεμφθεί σε Δίκη, τα άτομα που τον υποστηρίζουν γνωρίζουν πως θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Διότι γνωρίζουν ότι τότε τινάζεται στον αέρα όλο το αφήγημά τους περί αθωότητας του Γεωργίου και ότι οι ίδιοι θα βρεθούν κατηγορούμενοι, τόσο για εσχάτη προδοσία έναντι της Ελλάδος, αλλά και κατηγορούμενοι για εγκληματικές ενέργειες κατά των πολιτών της. Και η χώρα μας, αυτόματα από τη μειονεκτική θέση του επαίτη, θα περάσει σ΄ αυτήν του δυνατού διεκδικητή με βάση συγκεκριμένα άρθρα της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ.

Εν κατακλείδι, δεν μας ενδιαφέρει η αυστηρή ή όχι τιμωρία του Ανδρέα Γεωργίου (συνταξιούχου σήμερα του ΔΝΤ) - αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αποδειχθεί η ενοχή του και να αρθεί η αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος της Ελλάδας διαμέσου της ψευδούς διόγκωσης του δημοσίου χρέους και ελλείμματος του 2009, καθώς και η εγκληματική εμπλοκή της Κομισιόν/Eurostat.

Δημοσιογράφος: Τι μπορεί να σημάνει για εμάς η διαγραφή αυτών των δανείων;

 Ζ. Γεωργαντά: Ασφαλώς σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν ψεύτικο και συνεπώς, όχι «διαγράφεται», αλλά απλώς εξαφανίζεται ως παράνομο.

Δημοσιογράφος: Σας έχουν κατηγορήσει ότι λέτε όσα λέτε, για να στηρίξετε την κυβέρνηση Καραμανλή. Άλλοι λένε ότι το κάνατε για να ενδυναμώσετε την ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ ποιά είναι η αλήθεια;

 Ζ. Γεωργαντά: Οι κατηγορίες αυτές ήταν αναμενόμενες και γελοίες και ο Ελληνικός λαός το γνωρίζει απόλυτα. Εγώ και ο κ. Λογοθέτης απλώς εκτελέσαμε το ηθικό και νομικό μας καθήκον σύμφωνα με τον νόμο και την συνείδησή μας. Δεν γίναμε επίορκοι, αλλά τιμήσαμε τον όρκο μας ως Έλληνες και Ευρωπαίοι Στατιστικοί επιστήμονες.

Νίκος Λογοθέτης: Προσωπικά πιστεύω ότι επιλέχθηκα ως μέλος του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, για την πολύ τιμητική θέση του Αντιπροέδρου, με βάση το Βιογραφικό μου (που έστειλα μέσω του opengov μετά την προκήρυξη της θέσης) και όχι με κομματικά κριτήρια. Δεν καταλαβαίνω γιατί μπορεί να θεωρούμαι «Καραμανλικός» ή «Συριζαίος», τη στιγμή που «όσα λέμε» και όσα προσπαθούμε (μαζί με την κα Γεωργαντά) είναι ακριβώς τα ίδια από το 2010 μέχρι σήμερα, μια χρονική περίοδος που περιλαμβάνει κυβερνήσεις τριών διαφορετικών κομματικών αποχρώσεων – ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που κάναμε και θα συνεχίσουμε να κάνουμε, είναι αυτό που οφείλαμε να κάνουμε, όπως το απαιτούσε ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣΤΑΤ, όπως το απαιτούσε ο ελληνικός λαός, όπως το απαιτούσε ή ίδια η Ελληνική Βουλή που μας έβαλε σε αυτήν τη θέση, αλλά πιο σημαντικά, όπως το απαιτούσε η συνείδησή μας. Απλά, ζητήσαμε αρχικά το αυτονόητο, να συμβάλλουμε με τις γνώσεις μας και την επιστημονική εξειδίκευσή μας στην ακριβή αποτύπωση του δημόσιου ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, για να εκπληρωθεί δηλαδή η θεσμική μας αποστολή. Αυτό αγνοήθηκε από κάποιους και, για λόγους που ακόμη είναι απροσδιόριστοι, πολεμήθηκε ιδιαιτέρως, ωσάν να ήμασταν εμείς εχθροί της Ελλάδας μέσα στην πληθώρα των εχθρών της χώρας μας που δυστυχώς έχουμε έσωθεν και έξωθεν. Μέσα στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία δεν μας επετράπη ούτε το προνόμιο της αμφισβήτησης.

 Αλλά η πραγματικότητα είναι και θα συνεχίσει να είναι ότι, αυτή η «αμφισβήτηση», δεν καθοδηγήθηκε ποτέ από κομματικά συμφέροντα!

Δημοσιογράφος: Ποιό είναι το δικό σας προσωπικό κόστος μετά από τόσα χρόνια αγώνα; Γιατί συνεχίζετε να προσπαθείτε;

Ζ. Γεωργαντά: Είχαμε τεράστιο προσωπικό κόστος επί 10 χρόνια τώρα: οικονομικό κόστος, συκοφαντίες, επιθέσεις, παρακολούθηση, επιδρομές στα γραφεία μας και διάφορες απειλές. 

ΟΜΩΣ, συνεχίζουμε, δεν πτοούμαστε, στην πραγματικότητα τα έχουμε βάλει με άγρια θηρία που επιδιώκουν τον θάνατο της Ελλάδας και των Ελλήνων, ΑΛΛΑ δυστυχώς για αυτούς οι Έλληνες αρνούνται να πεθάνουν.

Νίκος Λογοθέτης: Όλη η προσπάθειά μας τα τελευταία 9 χρόνια να αποκαλύψουμε και να φέρουμε στη Δικαιοσύνη ίσως την μεγαλύτερη προδοσία από την εποχή του Εφιάλτη των Θερμοπυλών, δεν ήταν μόνο ψυχοφθόρα για μας και τις οικογένειές μας, αλλά και κοστοβόρα σε χρόνο και χρήμα με όλη αυτήν την εμπλοκή μας στις σχετικές δικαστικές διαδικασίες. Και πέραν αυτών, υπήρξαν πολλές συκοφαντικές επιθέσεις, παρακολούθηση, μηνύσεις, διαρρήξεις στα σπίτια μας και απειλές. Αλλά έχουμε φθάσει σε τέτοιο σημείο που απαιτείται να συνεχίσουμε. Άλλωστε το κίνητρο για να συνεχίσουμε προκύπτει κάθε φορά που βλέπουμε τη λυσσώδη προσπάθεια όλων των υποστηρικτών του Γεωργίου να μη φθάσει η υπόθεση σε Δίκη, κάτι που φανερώνει την δική τους ενοχή αλλά και τον πανικό τους διότι ξέρουν πολύ καλά ότι, στην επικείμενη δικαστική ακροαματική διαδικασία, θα αναδειχθούν όλα εκείνα τα τεκμήρια που έχουμε ήδη συλλέξει και που αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε μια εθνική προδοσία με συμμετοχή και αυτών των ιδίων στην προδοσία αυτή. Και, όπως εξήγησα σε προηγούμενη ερώτησή σας, ο ένοχος πυρήνας αυτού του δικτύου υποστήριξης περιλαμβάνει πρωτίστως την Eurostat – φανταστείτε λοιπόν τι αντίκτυπο θα είχε η καταδίκη του Γεωργίου για την εικόνα της Eurostat της οποίας πολιτικός προϊστάμενος είναι η Commission, δηλ. το ένα τρίτο της Τρόϊκας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για πολλά υψηλόβαθμα πολιτικά πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο. Βλέπετε όμως και το γιατί συνεχίζουν όλοι οι ιθύνοντες της Eurostat και της ίδιας της ΕΕ να χτίζουν τοίχο προστασίας και εξιλέωσης του Γεωργίου με την ελπίδα ότι, κάποια μέλη της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας της Ελλάδος, θα πιστέψουν όλους αυτούς τους μύθους που προωθούνται, οι κυριότεροι των οποίων είναι οι δύο που ανέφερα προηγουμένως.

Πολλοί μας λένε κατά καιρούς ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αφού φαίνεται ότι, με τέτοιο μέτωπο υποστήριξης του Γεωργίου από ισχυρά κέντρα αποφάσεων, η μάχη έχει ήδη κριθεί. Απαντάμε ότι αν σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, απλά δεν θα υπάρχει άλλη μάχη – και αυτό δεν θα θέλαμε να συμβεί. Τις θέλουμε τις μάχες – χωρίς αυτές δεν κερδίζεις τίποτα. Διότι δεν ξεχνώ ποτέ τι είπε κάποτε ο Μπρέχτ:

«Αν συνεχίζεις να προσπαθείς για κάτι, μπορεί και να αποτύχεις. Αν σταματήσεις να προσπαθείς, έχεις ήδη αποτύχει»!