Όλοι οι εγκληματίες αθωώνονται: τί συμβαίνει επιτέλους με την Ελλάδα;

Όλοι οι εγκληματίες αθωώνονται:

τί συμβαίνει επιτέλους με την Ελλάδα;

Δημόσιο Έλλειμμα του 2010:

Στάδια τέσσερα: Άρειος Πάγος, Εισαγγελική Πρόταση, Βούλευμα Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, Αναίρεση Εισαγγελέως Αρείου Πάγου!

Ζωή Γεωργαντά

11 Απριλίου 2019

Μη χαίρεστε συμπατριώτες! Διαβάστε με την σειρά:

Πρώτο Στάδιο: Το Ποινικό Τμήμα του Συμβουλίου του Αρείου Πάγου αναίρεσε το Βούλευμα 969/19-6-2017 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών το οποίο κατά πλειοψηφία αθώωσε τους τρεις κατηγορούμενους για την ψευδή διόγκωση του ελλείμματος 2009, δηλαδή τους πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, Γεωργίου, πρώην Διευθυντές της ΕΛΣΤΑΤ, Μολφέτα και Ξενάκη. Συγκεκριμένα:

Η αναιρετική Απόφαση του Αρείου Πάγου 804/11-5-2018 σε Συμβούλιο γράφει:

«Κατά τα ανωτέρω τα βεβαιούμενα στο δημόσιο έγγραφα που απέστειλαν την 10-11-2010 οι κατηγορούμενοι στην EUROSTAT στα πλαίσια της Δ.Υ.Ε. διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος συνιστά πραγματικό γεγονός. … εντούτοις το ανωτέρω Συμβούλιο, με το προσβαλλόμενο βούλευμά του, έκρινε ότι το πιο πάνω δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδος για το έτος 2009 δεν είναι πραγματικό περιστατικό (γεγονός), αλλά αξιολογική κρίση που δεν εμπίπτει στην έννοια του γεγονότος (περιστατικού) της διατάξεως του άρθρου 242 παρ. 3-1 του Π.Κ. (Α.Π. 1331/2016).

Συνεπώς, το προσβαλλόμενο βούλευμα (969/2017) με τις ως άνω, κατά πλειοψηφία, παραδοχές του, παραβίασε ευθέως και εκ πλαγίου τις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις του εγκλήματος της ψευδούς βεβαιώσεως, όσον αφορά την έννοια "των εννόμων συνεπειών" του εγκλήματος αυτού (άρθρο 242 παρ. 3-1 του Π.Κ.) μη ασχολούμενο με το ψευδές ή μη των πραγματικών περιστατικών (γεγονότων) καθώς και με την υποκειμενική υπόσταση αυτού. Επίσης το βούλευμα αυτό, εκτός από τα αμέσως προαναφερόμενα, δεν έχει την απαιτουμένη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, μην κάνοντας καθόλου χρήση των μαρτυρικών καταθέσεων παρά μόνον επιλεκτικά ορισμένων τμημάτων αυτών (άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 484 παρ. 1 στοιχ. δ’ και ε’ του Κ.Π.Δ.).»

Δηλαδή, τί μας λέει ο Άρειος Πάγος; Μας λέει ότι το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με την αθωωτική κατά πλειοψηφία απόφασή του παραβίασε ουσιαστικές ποινικές διατάξεις και ότι δεν έκανε χρήση των μαρτυρικών καταθέσεων από την Προκαταρκτική και Κύρια Ανάκριση που διήρκεσαν συνολικά τρία χρόνια και τρεις μήνες, από το Φθινόπωρο 2011 μέχρι τον Μάρτιο 2015.  Για τους λόγους αυτούς ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την αθωωτική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών 969/19-6-2017.

Επίσης, είναι σημαντικό να τονίσουμε την εκτίμησή μας ότι ο Άρειος Πάγος κατά κάποιο τρόπο με τα παραπάνω «συμβούλεψε» το νέο Συμβούλιο Εφετών να χαρακτηρίσει την ψευδή βεβαίωση ως «πραγματικό γεγονός με έννομες συνέπειες» πράγμα που δεν είχε κάνει στην προηγούμενη απόφασή του και επιπλέον δίνει την συμβουλή να ασχοληθεί το νέο Συμβούλιο Εφετών με το ψευδές ή όχι της διόγκωσης του δημοσίου ελλείμματος 2009.  Βέβαια, αυτό το κατ’ ουσίαν ζήτημα (επαρκείς ενδείξεις για το ψευδές ή όχι της διόγκωσης) είχε ήδη αποφασιστεί με τα Πορίσματα ενδελεχούς μακρόχρονης ανάκρισης από την Προκαταρκτική εξέταση που έκαναν οι Εισαγγελείς Οικονομικού Εγκλήματος, από την Κύρια μακρόχρονη Ανάκριση, από δύο προηγούμενες Αποφάσεις του Αρείου Πάγου σε Συμβούλιο, κ.ά. έγγραφα.  

Δεύτερο Στάδιο: Εισαγγελική Πρόταση: Μετά την αναίρεση του Αρείου Πάγου, ορίστηκε ο Εισαγγελέας Εφετών κ. Κωσταρέλλος για να υποβάλει πρόταση στο νέο Συμβούλιο Εφετών. Η εισαγγελική πρόταση του κ. Κωσταρέλλου γράφει τα εξής:

«Το έγκλημα της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν.1608/1950 σε βάρος του Δημοσίου, με όφελος που επιδιώχτηκε και επιτεύχθηκε αλλά και με ζημία που απειλήθηκε και προξενήθηκε στο Δημόσιο να υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ΕΥΡΩ, με αντικείμενο του εγκλήματος ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας προβλέπεται και τιμωρείται από τα άρθρα, 1, 13 α΄, γ΄, 14, 26 παρ.1^α, 27 παρ.1, 45, 51. 52, 60, 63, 79, 242 παρ. 3-1 ΠΚ σε συνδ. Με άρθρο 1 παρ. 1 εδ. α΄περ. β΄Ν.1608/1950 ως ισχύει.   

Συνεπώς θα πρέπει το Συμβούλιό Σας σύμφωνα με τα άρθρα, 111, 122 παρ. 1, 308 παρ. 1, 309 παρ. 1 ε, 313 ΚΠΔ, να παραπέμψει τους κατηγορούμενους στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για να δικαστούν για την αξιόποινη πράξη της κακουργηματικής ψευδούς βεβαίωσης σε βάρος του Δημοσίου που τους αποδίδεται, αφού από την εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής τους.»

Πιο συγκεκριμένα, προτείνει τα εξής:

«Να παραπεμθούν, οι Ανδρέας Γεωργίου του Βασιλείου, Κωνσταντίνος Μολφέτας του Βαλεντίνου, κάτοικοι Αθηνών, και Αθανασία Ξενάκη, κάτοικος Παλαιού Φαλήρου Αττικής στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για να δικαστούν ως υπαίτιοι του ότι στην Αθήνα στις 10/11/2010, ενώ ήταν υπάλληλοι κατά την έννοια του άρθρου 13 στοιχ. α΄ΠΚ, στα καθήκοντα των οποίων ανάγονταν η έκδοση ή η σύνταξη δημόσιων εγγράφων κατά την έννοια των άρθρων 13 στοιχ. γ΄ΠΚ και 438 ΚΠολΔ, από κοινού βεβαίωσαν με πρόθεση ψευδώς περιστατικό που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες έχοντας σκοπό να βλάψουν παράνομα το Δημόσιο, η ζημία που προξενήθηκε ή οπωσδήποτε απειλήθηκε σε αυτό από την εν λόγω πράξη τους υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ, η δε αξία του αντικειμένου του εγκλήματος είναι ιδιαιτέρως μεγάλη και συγκεκριμένα, ο μεν πρώτος ως Πρόεδρος, οι δε δεύτερος και τρίτη των κατηγορουμένων ως προϊστάμενοι της Διεύθυνσης Εθνικών Λογαριασμών και της Διεύθυνσης Στατιστικών Ερευνών αντίστοιχα της Ανεξάρτητης Διοικητικής Αρχής  με την επωνυμία «Ελληνική Στατιστική Αρχή», η οποία με τον ν.3832/2010 («Ελληνικό Στατιστικό Σύστημα – Σύσταση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ως Ανεξάρτητης Αρχής»), έχει ορισθεί ως υπηρεσία αρμόδια για την παραγωγή και διάδοση των επίσημων στατιστικών της Χώρας και συνεπώς ενώ ήταν υπάλληλοι στους οποίους είχε νόμιμα ανατεθεί η άσκηση δημόσιας υπηρεσίας, έχοντας αρμοδίως επιφορτισθεί με το καθήκον της επεξεργασίας, μεταξύ άλλων, και του στατιστικού στοιχείου του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος, συνέταξαν, από κοινού, την απευθυνόμενη στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (EUROSTAT) αναφορά δημοσιονομικών στοιχείων, με την οποία βεβαίωσαν, μεταξύ άλλων, ότι το ποσοστό του δημοσιονομικού ελλείμματος της Χώρας για το έτος 2009 ανερχόταν σε 15,4% επί του Ακαθαρίστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), εμφανίζοντά το έτσι αυξημένο κατά ποσοστό 1,8% σε σχέση με την εκτίμηση που τον Απρίλιο του 2010 είχε γνωστοποιήσει στη Eurostat ο ασκών τότε τις αρμοδιότητες της ΕΛΣΤΑΤ Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών Ηλίας Πλασκοβίτης, και κατά την οποία (εκτίμηση) το ως άνω έλλειμμα ανερχόταν μόνο σε ποσοστό 13,6% επί του ΑΕΠ. Ωστόσο, το ανωτέρω βεβαιωθέν από τους κατηγορούμενους δημοσιονομικό έλλειμμα, ως πραγματικό περιστατικό, ήταν ψευδές, αφού τεχνηέντως το διόγκωσαν με:

α) Την αναταξινόμηση, για πρώτη φορά, από το θεσμικό τομέα των μη χρηματοδοτικών εταιριών στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης δεκαεπτά Δημοσίων Επιχειρήσεων (Αττικό Μετρό, Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ., ΕΑΣ, ΕΛ.ΓΑ., ΕΡΤ, ΕΟΤ, ΕΘΕΛ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΗΣΑΠ, ΗΠΑΠ, Ηλεκτρομηχανική Κύμης ΕΠΕ, ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, Κοινωνία της Πληροφορίας, Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων ΑΕ, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΟΣΕ, και Τραμ ΑΕ), όπως οι εν λόγω τομείς προβλέπονται στον Κανονισμό (ΕΚ) 2223/1996 του Συμβουλίου της 25^ης Ιουνίου 1996 «περί του ευρωπαϊκού συστήματος εθνικών και περιφερειακών λογαριασμών της Κοινότητας» και στο εισαχθέν με αυτόν Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών 1995 (ΕΣΟΛ 1995), χωρίς να πληρούνται οι τιθέμενες από το τελευταίο σχετικές προϋποθέσεις και δη: i) παρότι οι εν λόγω Δημόσιες Επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως νη εμπορικές μονάδες, ήτοι ως πωλούσες τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους σε τιμές κατώτερες του 50% του κόστους παραγωγής τους (στο εξής: κριτήριο του 50%), (βλ. παρ. 3.27 επ. ΕΣΟΛ 1995), χαρακτηρισμός που άλλωστε προϋπέθεται την προηγούμενη εκπόνηση από την ΕΛΣΤΑΤ σχετικών  μελετών (βλ. 3.33 ΕΣΟΛ 1995, σε συνδυασμό με το άρθρο 6 παρ. 2 του Κανονισμού (ΕΚ) 479/2009 του Συμβουλίου της 25^ης Μαΐου 2009 «για την εφαρμογή του πρωτοκόλλου σχετικά με την διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος, το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας»), οι οποίες όμως ουδέποτε συντάχθηκαν, ii) παρότι οι εν λόγω Δημόσιες Επιχειρήσεις  λάμβαναν κρατικές επιδοτήσεις προϊόντος, οι οποίες ομοίως απέκλειαν την αναταξινόμησή τους στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης  (παρ. 3.33 στοιχ. α΄ αριθ. 2 ΕΣΟΛ 1995, σε συνδυασμό με παρ. 4.33 και 4.35 στοιχ. γ΄ αυτού), κατά την εκτίμηση του κριτηρίου 50%, iii) παρότι τα κόστη που αντιστοιχούσαν σε σχηματισμό κεφαλαίου για ίδιο λογαριασμό των εν λόγω Δημοσίων Επιχειρήσεων δεν έπρεπε να περιληφθούν στο κόστος παραγωγής τους, κατά την εκτίμηση του κριτηρίου του 50% (παρ. 3.33 στοιχ. β΄ ΕΣΟΛ 1995), iv)  παρότι για την εξεύρεση του κόστους παραγωγής των εν λόγω Δημοσίων Επιχειρήσεων, κατά την εκτίμηση του κριτηρίου 50% έπρεπε να συνυπολογιστεί το μέγεθος της ανάλωσης του παγίου κεφαλαίου αυτών και όχι το ληφθέν τελικώς υπόψη μέγεθος των εμπορικών τους αποσβέσεων (παρ. 6.04 ΕΣΟΛ 1995) και v) παρότι για την αναταξινόμηση των εν λόγω Δημοσίων Επιχειρήσεων στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης έπρεπε να εξεταστεί το κριτήριο του 50%  στη διάρκεια μιας σειράς ετών (παρ. 3.33 ΕΣΟΛ 1995), κάτι που ωστόσο δεν έγινε. Η αναταξινόμηση των δεκαεπτά προαναφερόμενων Δημοσίων Επιχειρήσεων στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης διόγκωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα του έτους 2009 κατά ποσοστό 0,74% επί του ΑΕΠ.

β) την ένταξη στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης εκατοντάδων (περί τα 500) νομικών προσώπων τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού δικαίου, χωρίς να ελεγχθεί η πλήρωση της προβλεπόμενης από το ΕΣΟΛ 1995 προϋπόθεσης του ελέγχου τους από την Γενική Κυβέρνηση (παρ.2.71 ΕΣΟΛ 1995 σε συνδυασμό με την παράγραφο 123 του εκδοθέντος από τη Eurostat εγχειριδίου «για το δημόσιο έλλειμμα και χρέος, εφαρμογή του ευρωπαϊκού συστήματος λογαριασμών»).

γ) Το συνυπολογισμό στο δημόσιο χρέος και συνεπώς εμμέσως και στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης της αγοραίας αξίας συμφωνιών ανταλλαγής εκτός αγοράς (off-market swaps) οι οποίες είχαν συναφθεί από το Δημόσιο κατά τα έτη 2001-2007, χωρίς ένας τέτοιος συνυπολογισμός να επιβάλλεται από το ΕΣΟΛ 1995 και

δ) Τη συμπερίληψη στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης των νοσοκομειακών δαπανών των ετών 2005 έως 2009, συνολικού ύψους, σύμφωνα με τα εκδοθέντα από τους νοσοκομειακούς προμηθευτές σχετικά τιμολόγια, 5.600.000.000 ευρώ, χωρίς: i) να αφαιρεθούν, ως έδει από τις εν λόγω δαπάνες (βλ. παρ. 3.05 και 3.06 ΕΣΟΛ 1995), τα ποσά κατά τα οποία αυτές μειώνονταν λόγω προεξόφλησης των κατεχόμενων από τους ανωτέρω προμηθευτές ομολόγων, αντιστοιχούσαν δε τα ως άνω ποσά σε ποσοστό 20-22% επί των νοσοκομειακών δαπανών του έτους 2008 και 30-32% επί των νοσοκομειακών δαπανών του έτους 2009 και ii) να έχουν υποβληθεί στο σύνολό τους στον διενεργούμενο από το Ελεγκτικό Συνέδριο σχετικό έλεγχο.

Το σύμφωνα με τα παραπάνω ψευδώς βεβαιωθέν από τους κατηγορούμενους δημοσιονομικό έλλειμμα για το έτος 2009 μπορούσε να έχει έννομες συνέπειες, καθόσον: i) έλαβε χώρα στο πλαίσιο της θεσπιζόμενης από τον Κανονισμό (ΕΚ) 479/2009 Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος, διαδικασίας η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ. 9 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρέχει στο Συμβούλιο τη δυνατότητα να ζητήσει από το Κράτος Μέλος, που εμφανίζει υπερβολικό έλλειμμα, να λάβει τα αναγκαία για τη μείωση του τελευταίου μέτρα, ii) μπορούσε να επηρεάσει την πρόσβαση της Χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου και τα επιτόκια δανεισμού της κατά την έκδοση από αυτή έντοκων γραμματίων iii) οδήγησε αιτιωδώς στη σύναψη ενός νέου Μνημονίου για την Ελλάδα και τη λήψη των προβλεθέντων από εκείνο μέτρων (Ν.4046/2012 «Μνημόνιο ΙΙ»).

Στην πράξη τους αυτή προέβησαν με σκοπό να βλάψουν παράνομα το Δημόσιο, η ζημία δε που προξενήθηκε ή έστω απειλήθηκε υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ΕΥΡΩ και ανέρχεται σε αυτό των 171.348.800.000 ΕΥΡΩ, το οποίο συντίθεται από τα επιμέρους ποσά των i) 19.580.000.000 ευρώ, ως πρόσθετα χρεολύσια με τα οποία επιβαρύνθηκε η Χώρα, δανειζόμενη στο πλαίσιο του «Μνημονίου ΙΙ», ii) 4.800.000.000 ευρώ, ως τόκους επί των ως άνω χρεολυσίων, iii) 46.200.000.000 ευρώ, ως πρόσθετα χρεολύσια με τα οποία επιβαρύνθηκε η Χώρα μέσω της έκδοσης έντοκων γραμματίων του Δημοσίου και iv) 768.800.000 ευρώ, ως τόκους επί των αμέσως ανωτέρω χρεολυσίων.»

Τρίτο Στάδιο: Βούλευμα Συμβουλίου Εφετών Αθηνών: Η «μείζων σκέψη» του νέου Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, προφανώς εξυπνότερη αυτή την φορά, ακολούθησε τις συμβουλές του Αρείου Πάγου επί της ουσίας της υπόθεσης, δηλαδή ψευδής ή αληθής(;!) η διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος του 2009.

Ιδού, σε τι συνίσταται η μείζων σκέψη του νέου Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών συνοπτικά: (1) Απόρριψη των συμπερασμάτων όλης της πολύχρονης δικαστικής διαδικασίας για παραπομπή των κατηγορούμενων εγκληματιών στο δικαστικό ακροατήριο. (2) Ανακήρυξη της ψευδούς διόγκωσης του δημοσίου ελλείμματος 2009 ως αληθούς περιστατικού στην βάση μιάς σειράς προφανώς αναληθών ρήσεων, αντιφάσεων, λογικών κενών, αοριστιών και λόγου ακυρότητας. Θα σας αναφέρω μία περίπτωση τρανταχτής αναλήθειας:

Έγινε αναφορά του νέου Συμβουλίου Εφετών σε έγγραφο της ΕΕ, δηλαδή το υπ’ αριθ. (2010/82/ΕΕ), ότι δηλαδή αυτό το έγγραφο καταμαρτυρούσε τις αμαρτίες της Ελλάδας για τα υπερβολικά ελλείμματα. ΟΜΩΣ, σε τυχαίο έλεγχο που προβήκαμε, αποκαλύφθηκε ότι τα έγγραφο αυτό ήταν οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την “τροποποίηση της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου όσον αφορά την επέκταση της χρήσης της δραστικής ουσίας tetraconazole”! και ουδεμία σχέση έχει με τα «ελλείμματα της Ελλάδας». Ιδού σε τί είδους φαιδρά και αναληθή οδηγεί η έλλειψη επιχειρημάτων της μείζονος σκέψης του Βουλεύματος του νέου Συμβουλίου Εφετών Αθηνών προκειμένου να προβεί στην αθώωση των κατηγορούμενων χωρίς δίκη, εκ μέρους μάλιστα λειτουργών της δικαιοσύνης, προφανώς ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των δανειστών. 

Επίσης, η «μείζων σκέψη» του Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών μας λέει κατά την άποψή μου το εξής: έτσι, μιας και το συμβουλεύει ο Άρειος Πάγος, η βεβαίωση του δημοσίου ελλείμματος του 2009, άντε, ας είναι, αποτελεί πραγματικό γεγονός με έννομες συνέπειες, αλλά το πραγματικά πραγματικό γεγονός είναι η οικονομική κρίση που ξεκίνησε στις ΗΠΑ και επηρέασε την οικονομία της Ελλάδας, αλλά πραγματικά πραγματικό γεγονός είναι και η επιτήρηση από την Τρόικα λόγω των υπερβολικών ελλειμμάτων μας που δημιουργήθηκαν από την κρίση των ΗΠΑ!  Αυτό και αν δεν είναι άσχετη διαστρεβλωμένη οικονομική ιστορία της Ελλάδας των 10 τελευταίων χρόνων.

Τέταρτο και τελευταίο Στάδιο: Δεν υπάρχουν λόγοι αναίρεσης του τρίτου ως άνω σταδίου. Δεν αναιρούμε γιατί δεν μπαίνουμε σε θέματα ουσίας και γιατί δεν υπάρχουν αντιφάσεις, λογικά κενά, κοκ στο τρίτο ως άνω στάδιο της μείζονος σκέψης. 

Σημειώνω ότι είχαμε υποβάλει στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αίτηση με συνημμένη Έκθεση 47 σελίδων αιτιολόγησης για άσκηση αναίρεσης ή υπέρ του νόμου κατά της παραπάνω «μείζονος σκέψης», που κατέληξε σε αθώωση του ΜΕΓΑ εγκλήματος κατά της χώρας μας και η οποία (μείζων σκέψη) ήταν διάτρητη από όλες τις απόψεις. Δυστυχώς απερρίφθη κατά το ως άνω τέταρτο και τελευταίο στάδιο.

Συμπατριώτες, ο νοών, νοείτω και … ουαί τω ανοήτω (http://www.palo.gr/koinonia-nea/o-nown-noeitw-kai-oyai-tw-anoitw/10769834/ Kafeneio-Gr.compalo.gr - Πριν από 4 χρόνια, και 10 μήνες).

ΖΓ/11-4-2019