Η Ζωή Γεωργαντά το 2010 ήταν μέλος του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ. Ήταν η πρώτη που κατήγγειλε τον πρόεδρο Αντρέα Γεωργίου ότι φούσκωσε το δημόσιο έλλειμμα,προξενώντας ζημιά η οποία υπολογίζεται στα 200 δισεκ. ευρώ .
ΑΘΗΝΑ. Στις 8 το πρωί ενός Σαββάτου η καθηγήτρια Ζωή Γεωργαντά δέχεται ένα τηλεφώνημα «ήταν 5 οπλισμένοι και εισέβαλαν χωρίς ένταλμα και μου πήραν το κομπιούτερ, τώρα θα έλθουν και από εσένα».
Αρπάζει το laptop και τα κλειδιά του αυτοκινήτου, βάζει το παλτό πάνω από το νυχτικό της και τρέχει έξω «ζήτησα φιλοξενία από μια συνάδελφο του Πανεπιστημίου – διηγείται στην Corriere – τελικά, κανένας δεν με ενόχλησε, μα από τότε το τηλέφωνό μου παρακολουθείται και οι συνεργάτες μου και εγώ δεχθήκαμε δυνατές πιέσεις, ξεκίνησε η μηχανή της λάσπης».
Ήταν το 2010 όταν ήταν στα σκαριά το σκάνδαλο του ελληνικού ελλείμματος που διογκώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ.
Ήταν το 2010 όταν ήταν στα σκαριά το σκάνδαλο του ελληνικού ελλείμματος που διογκώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ.
Η Ζωή Γεωργαντά ήταν μέλος του ΔΣ και ήταν η πρώτη που κατηγόρησε τον πρόεδρο Ανδρέα Γεωργίου ότι είχε διογκώσει τα νούμερα προξενώντας ζημιά η οποία υπολογίζεται στα 200 δισεκ. ευρώ, καθώς και το άνοιγμα ενός δεύτερου σκληρού Μνημονίου με την Τρόικα.
«Χωρίς αυτό το άλμα από το 13,6% στο 15,4% του ΑΕΠ όσον αφορά τον υπολογισμό του ελλείμματος, η όλη κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική για την Ελλάδα και για την ευρωζώνη».
Αυτό είναι μια περίπτωση ακόμα ανοικτή στην οποία ανακατεύονται ανταγωνισμοί μεταξύ των κομμάτων και υποψίες για σύγκρουση συμφερόντων στον άξονα Αθήνα – Βρυξέλλες. Ως αρχή των διογκωμένων αριθμών υπήρξε μια σειρά από μετακινήσεις εταιρειών που είχαν να κάνουν με τα κριτήρια των υπολογισμών για τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, και με αυτές τις μανούβρες μπορέσανε να ενσωματώσουν στους λογαριασμούς του κράτους το χρέος των εταιρειών που βρίσκονταν σε δυσκολία, όπως οι σιδηρόδρομοι, των οποίων όμως η κατάσταση δεν αντιστοιχούσε στις συνθήκες που προβλεπόντουσαν από τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς σχετικά με την ταυτότητά τους και με την διάρκεια των ελλειμμάτων τους.
Όλες αυτές τις ραδιουργίες εξύφανε και κατέστησε το ζήτημα πιο πολύπλοκο η Eurostat. Ένα χρόνο μετά το 2010, η Eurostat αναταξινόμησε τις εταιρείες αυτές από τον δημόσιο τομέα και τις ξαναέβαλε στον ιδιωτικό, τον επόμενο κιόλας χρόνο. Ο Α. Γεωργίου είναι κατηγορούμενος ότι έχει υποσκάψει το εθνικό συμφέρον και αναμένεται το δικαστικό ακροατήριο. Αυτός όμως πάντα υποστήριξε ότι έχει σεβαστεί τους νόμους.
Ερώτηση: κυρία Καθηγήτρια Γεωργαντά, σε ποιόν ανακοινώσατε το σφάλμα αυτό;
« Στον τότε Υπουργό Οικονομικών Γεώργιο Παπακωνσταντίνου που με την σειρά του κατηγορείται, με δικαστική απόφαση, για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ (τον κατάλογο 2000 Ελλήνων μεγάλων φοροφυγάδων με λογαριασμούς στην Ελβετία – δική μου η παρένθεση). Και στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Αντιμετώπισα τοίχο σιωπής και απειλών»
Ερώτηση: Πώς το εξηγείτε αυτό;
«Ήταν αναμεμειγμένος ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat, ο Γερμανός κ. Βάλτερ Ράντερμάχερ και ο πρώην Επίτροπος επί των οικονομικών υποθέσεων, κ. Όλλι Ρεν, οι οποίοι συγκατένευσαν στις παραβιάσεις παραδίδοντας το στατιστικό μας σύστημα σε έναν Τεχνικό ξένο στην ελληνική πραγματικότητα. Ο Γεωργίου ήλθε στην ΕΛΣΤΑΤ μετά από 25 χρόνια στις υψηλές ιεραρχίες του ΔΝΤ, πάντα αποσιώπησε τις κριτικές του ΔΣ. Συμφώνησε τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στις 15 Νοεμβρίου 2010 μονάχα με τον Ραντερμάχερ»
Ερώτηση: Γιατί το έκανε;
Αυτό είναι μια περίπτωση ακόμα ανοικτή στην οποία ανακατεύονται ανταγωνισμοί μεταξύ των κομμάτων και υποψίες για σύγκρουση συμφερόντων στον άξονα Αθήνα – Βρυξέλλες. Ως αρχή των διογκωμένων αριθμών υπήρξε μια σειρά από μετακινήσεις εταιρειών που είχαν να κάνουν με τα κριτήρια των υπολογισμών για τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, και με αυτές τις μανούβρες μπορέσανε να ενσωματώσουν στους λογαριασμούς του κράτους το χρέος των εταιρειών που βρίσκονταν σε δυσκολία, όπως οι σιδηρόδρομοι, των οποίων όμως η κατάσταση δεν αντιστοιχούσε στις συνθήκες που προβλεπόντουσαν από τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς σχετικά με την ταυτότητά τους και με την διάρκεια των ελλειμμάτων τους.
Όλες αυτές τις ραδιουργίες εξύφανε και κατέστησε το ζήτημα πιο πολύπλοκο η Eurostat. Ένα χρόνο μετά το 2010, η Eurostat αναταξινόμησε τις εταιρείες αυτές από τον δημόσιο τομέα και τις ξαναέβαλε στον ιδιωτικό, τον επόμενο κιόλας χρόνο. Ο Α. Γεωργίου είναι κατηγορούμενος ότι έχει υποσκάψει το εθνικό συμφέρον και αναμένεται το δικαστικό ακροατήριο. Αυτός όμως πάντα υποστήριξε ότι έχει σεβαστεί τους νόμους.
Ερώτηση: κυρία Καθηγήτρια Γεωργαντά, σε ποιόν ανακοινώσατε το σφάλμα αυτό;
« Στον τότε Υπουργό Οικονομικών Γεώργιο Παπακωνσταντίνου που με την σειρά του κατηγορείται, με δικαστική απόφαση, για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ (τον κατάλογο 2000 Ελλήνων μεγάλων φοροφυγάδων με λογαριασμούς στην Ελβετία – δική μου η παρένθεση). Και στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Αντιμετώπισα τοίχο σιωπής και απειλών»
Ερώτηση: Πώς το εξηγείτε αυτό;
«Ήταν αναμεμειγμένος ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat, ο Γερμανός κ. Βάλτερ Ράντερμάχερ και ο πρώην Επίτροπος επί των οικονομικών υποθέσεων, κ. Όλλι Ρεν, οι οποίοι συγκατένευσαν στις παραβιάσεις παραδίδοντας το στατιστικό μας σύστημα σε έναν Τεχνικό ξένο στην ελληνική πραγματικότητα. Ο Γεωργίου ήλθε στην ΕΛΣΤΑΤ μετά από 25 χρόνια στις υψηλές ιεραρχίες του ΔΝΤ, πάντα αποσιώπησε τις κριτικές του ΔΣ. Συμφώνησε τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στις 15 Νοεμβρίου 2010 μονάχα με τον Ραντερμάχερ»
Ερώτηση: Γιατί το έκανε;
την εποχή εκείνη θεωρήθηκε ως ένας ελιγμός, μια μανούβρα, για να ανοίξει ο δρόμος στα μέτρα λιτότητας.
«Τον Απρίλιο 2010 η Eurostat φιξάρισε το έλλειμμα του 2009 στο 13,6% του ΑΕΠ με μία πιθανότητα αναθεώρησης 0,3-0,5%. Σ’ αυτήν την βάση συμφωνήθηκαν και επισφραγίστηκαν οι διμερείς συμφωνίες μεταξύ της Ελλάδος και των χωρών της ευρωζώνης που αποδέχτηκαν το Α’ Μνημόνιο, 80 δισεκ. ευρώ φαινόντουσαν αρκετά για το ξεπέρασμα της κρίσης. Εκείνο το 15,4% υπήρξε ένα σοκ και έτσι καταφύγανε σε ένα δεύτερο προστατευτικό πακέτο. Αυτά όλα είναι αρκετά για να υποψιαστούμε ότι υπήρχε Ευρωπαϊκό σχέδιο εναντίον της Ελλάδας»
«Τον Απρίλιο 2010 η Eurostat φιξάρισε το έλλειμμα του 2009 στο 13,6% του ΑΕΠ με μία πιθανότητα αναθεώρησης 0,3-0,5%. Σ’ αυτήν την βάση συμφωνήθηκαν και επισφραγίστηκαν οι διμερείς συμφωνίες μεταξύ της Ελλάδος και των χωρών της ευρωζώνης που αποδέχτηκαν το Α’ Μνημόνιο, 80 δισεκ. ευρώ φαινόντουσαν αρκετά για το ξεπέρασμα της κρίσης. Εκείνο το 15,4% υπήρξε ένα σοκ και έτσι καταφύγανε σε ένα δεύτερο προστατευτικό πακέτο. Αυτά όλα είναι αρκετά για να υποψιαστούμε ότι υπήρχε Ευρωπαϊκό σχέδιο εναντίον της Ελλάδας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου