Έτσι έδρασε η "μαφία του ελλείμματος"

Φως στο θρίλερ με τα απόρρητα mails της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat,με τα οποία συνεργάτες του προέδρου της Ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας Γερμανού Ραντεμάχερ έδιναν απευθείας εντολές στον πρόεδρο της Ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας, Ανδρέα Γεωργίου, για τις μεθόδους που θα χρησιμοποιούσε για να αλλοιώσει το έλλειμμα ρίχνει σήμερα η εφημερίδα «Δημοκρατία».

Τα mails αυτά τα οποία άγνωστοι επιχείρησαν να αποσπάσουν και να εξαφανίσουν με διαρρήξεις που έγιναν προ διετίας τόσο στο πατρικό σπίτι του τέως διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκου Στρόμπλου, στην Αίγινα όσο και στο αυτοκίνητο της ανακρίτριας Πεδιωτάκη (η οποία χειρίστηκε σε κάποια φάση την υπόθεση) δεν ενοχοποιούν μόνο τον πρόεδρο της Ελληνικής αρχής και δυο συνεργούς του αλλά δείχνουν ευθέως προς την ελεγχόμενη από την Γερμανία ηγεσία της Eurostat ως συμπράττουσα στο Εθνικό έγκλημα της παραποίησης των Εθνικών λογαριασμών.

Τα στελέχη που δίνουν τις εντολές στην άμεση συνεργάτιδα του κ. Γεωργίου Κίττυ Ξενάκη για το πώς θα προσθέσει στο έλλειμμα της της γενικής κυβέρνησης το έλλειμμα 17 ΔΕΚΟ - κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη – είναι άμεσοι συνεργάτες του Γερμανού Ραντεμάχερ.

Επισκέφτηκαν την Ελλάδα για πρώτη φορά στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2010 και επιχείρησαν να επιβάλουν τις ντιρεκτίβες τους στον τότε διευθυντή Εθνικών λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ Νίκο Στρόμπλο.

Έπεσαν όμως πάνω σε τοίχο. Όταν απέτυχαν ζήτησαν την εκπαραθύρωσή του από την θέση του και την τοποθέτησή του σε θέση «ψυγείο». Η δουλειά ανατέθηκε σε άλλους συνεργάτες του Γεωργίου και πάντα σε συνεννόηση μαζί του. Διέπραξαν ΄'όμως ένα μοιραίο λάθος. Η γραφειοκρατία της Eurostat στις Βρυξέλλες κοινοποίησε τις εντολές για την αλλοίωση του ελλείμματος εκτός από τον Γεωργίου και τους συνεργάτες του και στον καρατομηθέντα Στρόμπλο, από κεκτημένη ταχύτητα προφανώς.

Τα ντοκουμέντα που δημοσιεύει η δημοκρατία, το mail με της οδηγίες Βέριντερ στην Κίττυ Ξενάκη (Σεπτέμβριος 2010) και το δελτίο τύπου της ΕΛΣΤΑΤ για την δεύτερη αναθεώρηση του ελλείμματος (Νοέμβριος 2010) «καίνε» την Eurostat, γιατί από μια πρόχειρη αντιπαραβολή τους προκύπτει ότι συμμετοχή στο αδίκημα της αλλοίωσης του ελλείμματος έχει και η ηγεσία της. Ό,τι ζήτησε με το Mail έγινε! Από έξι ΔΕΚΟ , που σχεδιαζόταν να περιληφθούν αρχικά στο έλλειμμα του 2009, μετά τις συστάσεις Βέριντερ ο τελικός αριθμός έφτασε τις 17.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρόσφατη ποινική αντιδικία μεταξύ του πρώην γενικού διευθυντή Εθνικών λογαριασμών Νίκου Στρόμπλου και του Ανδρέα Γεωργίου στο πλημμελειοδικείο Πειραιά παρέστησαν και κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης του Γεωργίου οι αξιωματούχοι της Eurostat Βέριντερ,Κέλαγουέι και Άσκολι οι οποίοι είχαν συμμετοχή στον χειρισμό της αλλοίωσης του ελλείμματος, ειδικά οι δυο πρώτοι.

Ο πρώην ισχυρός άνδρας της ΕΛΣΤΑΤ ο οποίος καταδικάστηκε για δυσφήμηση του Στρόμπλου απέκτησε και είχε κάλυψη από κορυφαία στελέχη της Eurostat σε μια προσωπική υπόθεσή του.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι καταθέσεις Στρόμπλου στις οποίες γινόταν αναφορά στα απόρρητα mail Βέριντερ δεν ελήφθησαν υπ' όψιν από το Συμβούλιο Εφετών που αρχικά αθώωσε με βούλευμα τον Γεωργίου. Ούτε είναι τυχαίο ότι ένας από τους βασικούς λόγους στους οποίους στηρίχθηκε η επιχειρηματολογία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου, για να ασκήσει αναίρεσή κατά του βουλεύματος είναι και ότι αγνοήθηκαν εντελώς οι αποκαλύψεις Στρόμπλου από το Συμβούλιο Εφετών.

Τυχόν αποκαλύψεις που θα γίνουν στην ακροαματική διαδικασία θα ενταφιάσουν την διαδικασία των greek statistics και θα αναδείξουν το μέγα σκάνδαλο των Eurostatistics καταφέροντας καίριο πλήγμα στο κύρος της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας.

Πώς να εξηγήσει κανείς και με ποια επιχειρήματα ότι προσμετρήθηκαν στα έλλειμμα του 2009 τα δάνεια των ΔΕΚΟ που λήγουν το 2020 χωρίς να έχουν καταπέσει; Πώς να εξηγήσει κανείς ότι προσμετρήθηκαν στο έλλειμμα ως έξοδα κονδύλια για αποσβέσεις 100 ετών της Αττικό Μετρό; Εξ ου και το δίχτυ προστασίας που άπλωσαν πανικόβλητοι πάνω από τον Γεωργίου οι τρεις κοινοτικοί επίτροποι.

Ο κ. Στρόμπλος, ο οποίος είναι σήμερα μάρτυρας – κλειδί στην υπόθεση της αλλοίωσης του ελλείμματος και καταδίκασε πρόσφατα σε ποινική δίκη τον Γεωργίου για το αδίκημα τότε σε ανοικτή ρήξη με τον περιώνυμο αξιωματούχο της Eurostat Βέριντερ, ο οποίος επισκέφθηκε τα γραφεία της EΛ. ΣΤΑΤ. Για να επιτύχει την αύξηση του ελλείμματος με αντικοινοτικές διαδικασίες.

Όπως είχε δηλώσει στον γράφοντα ο κ. Στρόμπλος, σε παλαιότερη συνομιλία μαζί του για το περιοδικό "Crash", "ο Βέριντερ ήρθε σαν καουμπόης και επιχείρησε να μου επιβάλει την άποψή του. Του εξήγησα ότι οι κρατικές επιδοτήσεις σε όλες τις συγκοινωνιακές επιχειρήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη – μία από τις τρεις αντιρρήσεις μου – θεωρούνται έσοδο (επιδότηση στην παραγωγή)". "Γιατί λοιπόν σε μας τη θεωρείτε έξοδο και θα αυξήσετε το έλλειμμα; Ήταν όμως ανένδοτος" θυμόταν ο Στρόμπλος.

Και συνέχισε: "Έπειτα μου έστειλε έναν εμπειρογνώμονα, τον περίφημο Κέλαγουει, για να με πείσει να επικυρώσω τις αλλαγές. Αρνήθηκα! Δουλειά τις Στατιστικής Υπηρεσίας είναι να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας και όχι τα συμφέροντα της EUROSTAT"!

Η Απάντηση

Ήταν, όπως μας εξηγούσε τότε, 2 Σεπτεμβρίου του 2010. "Απάντησα στον Κέλαγουει ότι θα απαντήσουμε στα αιτήματά τους για την ένταξη των ΔΕΚΟ, αφού μελετήσουμε το δικό τους έγγραφο report με το οποίο θα μας γνωστοποιούν επισήμως τις θέσεις τους, ενώ παράλληλα ενημέρωσα για τις αντιρρήσεις μου όσον αφορά το θέμα των ΔΕΚΟ τόσο τον Πρόεδρο της Αρχής κ. Γεωργίου όσο και τη συνεργάτιδά του κυρία Ξενάκη. Δεν μου είπαν τίποτε, ούτε έχω άδικο. Με άκουσαν σιωπηροί. Αντ' αυτού, στις 10 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε η μετακίνηση! Ήταν 10 Σεπτεμβρίου του 2010. Ήμουν διευθυντής Εθνικών Λογαριασμών και παρέδωσα το χρέος στο 115% του ΑΕΠ. Σήμερα που μιλάμε, ύστερα από τρία μηνμόνια, έχει φθάσει στο 180% του ΑΕΠ. Γιατί;".

Aκόμη πιο αποκαλυπτική ήταν όμως η συνέχεια της διήγησης. Στρόμπλου σε εκείνη τη συνομιλία μας: "Η απόφαση της Eurostat να εντάξει τα ελλείμματα των 17 ΔΕΚΟ στο συνολικό έλλειμμα με συνυπολογισμό των κρατικών επιδοτήσεων, των αποσβέσεων, αλλά και των μελλοντικών καταπτώσεων δανείων είχε ακόμη ένα αποτέλεσμα: την αύξηση του ΑΕΠ. Δεν πείραξαν μόνο τον αριθμητή, που ήταν το χρέος. Πείραξαν και τον παρανομαστή. Το λάθος στον πολλαπλασιαστή, για το οποίο μιλά σήμερα το ΔΝΤ, οφείλεται στα φουσκωμένα στοιχεία που τους έστειλε ο Γεωργίου. Τί νομίζετε; Θα αστειεύεστε. Έτσι, με το φούσκωμα και την παραποίηση των στοιχείων, πήραν από τον λαό περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε να αντέξει η χώρα"!

Όπως μας είχε επισημάνει ο κ. Στρόμπλος, οι αντιρρήσεις που εξέφρασε προς τους εντεταλμένους υψηλόβαθμους συμβούλους του Γερμανού επικεφαλής της Eurostat Ραντεμάχερ, Βέριντερ και Κέλαγουει για την ένταξη των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ στο χρέος ήταν κατά βάση τρεις:

Η ΠΡΩΤΗ διαφωνία: Oι κρατικές επιδοτήσεις που δίδονται σε συγκοινωνιακούς φορείς στην αρχή της χρονιάς με βάση νόμο του 1998 για να κάνουν κοινωνική πολιτική (επιδότηση εισιτηρίου προκειμένου να παραμένει χαμηλό για όλο τον πληθυσμό, οι εκπτώσεις σε ειδικές κοινωνικές ομάδες κ.λπ) θεωρούνται με βάση τους ορισμούς του κανονισμού Ε95 ως "επιδότηση στο προϊόν" και λογίζονται ως έσοδο της επιχείρησης, όχι ως έξοδο. Άρα δεν επιβαρύνουν το έλλειμμά τους.

Ο κ. Στρόμπλος εξήγησε στους κοινοτικούς αρμοδίους ότι, με βάση το κεφάλαιο D319 του επίμαχου κανονισμού Ε95 ως επιδότηση στο προϊόν θεωρούνται "οι επιδοτήσεις σε δημόσιες επιχειρήσεις ή οι οιονεί επιχειρήσεις για να καλύπτουν μόνιμες ζημιές οι οποίες συμβαίνουν κατά τη διάρκεια παραγωγικών δραστηριοτήτων σαν αποτέλεσμα τιμολόγησης τιμών". Αλλά και όταν οι επιδοτήσεις καταβάλλονται στο τέλλος της χρονιάς ως σκούπα για να καλυφθεί το έλλειμμα, πάλι θεωρούνται έσοδο. Η παράγραφος 3.33 του κανονισμού Ε95 ορίζει: "...οι πληρωμές που γίνονται για να καλύψουν το συμπληρωματικό κόστος των επιχειρήσεων είναι μέρος των άλλων επιδοτήσεων στο προϊόν". Κατά συνέπεια είναι έσοδο και δεν αυξάνουν το έλλειμμα.

Σύμφωνα με τον κ. Στρόμπλο, τόσο ο υπεύθυνος δημοσιονομικών της ΕΛ. ΣΤΑΤ. Βέριντερ όσο και ο απεσταλμένος του, εμπειρογνώμονας Κέλαγουει, επέμεναν ξαφνικά ότι οι κρατικές επιδοτήσεις είναι έξοδο (επιδότηση στην παραγωγή) που επιβαρύνει το έλλειμμα και όχι έσοδο για την επιχείρηση, μολονότι σε ολόκληρη την Ευρώπη ισχύει το αντίθετο.

Η Εισήγηση

Μετά την απομάκρυνσή του από το πόστο, η υπάλληλος της ΕΛ.ΣΤΑΤ, Κίττυ Ξενάκη υιοθέτησε τις προφορικές συστάσεις των αξιωματούχων της ΕΛ.ΣΤΑΤ και σύμφωνα με έγγραφο που περιέχεται στη δικογραφία έστειλε πολυσέλιδη εισήγηση στις Βρυξέλλες για το θέμα της ανταξινόμησης των ΔΕΚΟ.

Στο έγγραφο αυτό απάντησε εκφράζοντας επί της αρχής τη συμφωνία του ο Βέριντερ, διατυπώνοντας επιμέρους παρατηρήσεις.

Σύμφωνα με τον τέως διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών, από κανένα άρθρο του κανονισμού Ε95 δεν προκύπτει ότι η περίπτωση των κρατικών επιχορηγήσεων στις ΔΕΚΟ μπορεί να ενταχθεί στην κατηγορία "Επιδοτήσεις στην παραγωγή", όπως επέμεναν οι κοινοτικοί, και να θεωρηθεί έξοδο που προσμετράται στο έλλειμμα. Σύμφωνα με το κεφάλαιο D39 του κανονισμού, για να θεωρηθεί ένα κονδύλι "επιδότηση στην παραγωγή" πρέπει να αφορά είτε προσλήψεις ειδικών κατηγοριών υπαλλήλων, όπως τα άτομα με ειδικές ανάγκες στον τομέα της απασχόλησης, είτε επιδοτήσεις επιτοκίου στα δάνεια επιχειρήσεων ή επιδοτήσεις για περιορισμό της ρύπανσης.

Και όμως, παρά το απολύτως προφανές, ότι οι επιδοτήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς δεν ανήκουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες, οι κοινοτικοί σε συνεργασία με Έλληνες αξιωματούχους της ΕΛΣΤΑΤ επέμειναν να θεωρηθούν έξοδο!

Το τραγελαφικό ήταν με βάση την αναθεώρηση να εμφανίζεται η Ελλάδα στον σχετικό πίνακα ως η χώρα με τις χαμηλότερες επιδοτήσεις στις συγκοινωνίες. Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 60%, στη Γερμανία 19% και στην Ελλάδα μόλις 12%. Το εγκληματικό είναι -όπως μας είπε ο κ. Στρόμπλος- ότι με βάση τον νέο ορισμό δεν θεωρήθηκαν έξοδα μόνον οι κρατικές επιδοτήσεις με τις οποίες καλύπτεται μέρος των λειτουργικών δαπανών των ΔΕΚΟ, αλλά και όλα τα συναφθέντα δάνεια χωρίς να έχουν προηγουμένως καταπέσει! Δάνεια ΔΕΚΟ που λήγουν το 2020 υπολογίστηκαν στο έλλειμμα του 2009!

Έτσι το έλλειμμα επηρεάστηκε απίστευτα προς τα πάνω! Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ θεώρησε ότι το παραγόμενο προϊόν των ΔΕΚΟ δεν είναι αγοραίο (γιατί τα έσοδα δεν υπερβαίνουν το 50% των εξόδων) και «έχωσε» το έλλειμμα των ΔΕΚΟ στο συνολικό έλλειμμα. Πατεντάτη λαθροχειρία! Με βάση αυτόν τον ορισμό, κανονικά θα έπρεπε και οι επιδοτήσεις στις άγονες γραμμές ή στους αγρότες που παράγουν λάδι ή καλλιεργούν βαμβάκι και πολλές φορές έχουν μόνον ως έσοδο τις επιδοτήσεις και δεν πληρούν τον κανόνα του 50% να περιληφθούν ως έξοδο, να προστεθούν στο έλλειμμα και να το επιβαρύνουν!

Η ΔΕΥΤΕΡΗ διαφωνία: Ο Στρόμπλος εξέφρασε τη ριζική άρνησή του να περιληφθούν στους ισολογισμούς των ΔΕΚΟ ως έξοδο που μειώνει τα δημοσιονομικά αποτελέσματά τους οι αποσβέσεις. Επέμεινε ότι οι αποσβέσεις σε ΔΕΚΟ, όπως η θυγατρική της Αττικό ΑΜΕΛ, πρέπει να υπολογίζονται σε βάθος εκατονταετίας (όσο υπολογίζεται ότι θα λειτουργήσει μίνιμουμ το μετρό) και να απλώνονται με βάση τον εθνικολογιστικό υπολογισμό, όχι με εμπορική απόσβεση που είναι εμπροσθοβαρής λογιστική εγγραφή και επιβαρύνει με έξοδα τους ισολογισμούς επιχειρήσεων από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους (για φορολογικούς σκοπούς). Έτσι κοινοτικοί, με απαίτηση που εξέφρασε ο Βέριντερ, χρέωσαν – φόρτωσαν τον ισολογισμό της θυγατρικής του Μετρό με αποσβέσεις 100 ετών σε έναν χρόνο! Έτσι, κατά τον κ. Στρόμπλο, φούσκωσαν τα έξοδα, άρα και το έλλειμμα, με ένα δεύτερο κόλπο: τον υπολογισμό των αποσβέσεων με εμπορικά και όχι με εθνικολογιστικά κριτήρια. Το απίθανο είναι ότι η ΕΛΣΤΑΤ ξεκίνησε μετά την απομάκρυνση Στρόμπλου να συζητεί για την ένταξη έξι ΔΕΚΟ στο έλλειμμα, αλλά στο τέλος ο αριθμός αυτός έφτασε τις 17!

Ο Κανονισμός

Ο Στρόμπλος προειδοποίησε τους αξιωματούχους της Eurostat ότι με βάση τον κανονισμό Ε95 (παρ. 6 04) η μέθοδός τους είναι προδήλως λάθος, διότι «η κατανάλωση εμπορικού κεφαλαίου θα πρέπει να διαχωρίζεται από την απόσβεση που επιτρέπεται για φορολογικούς σκοπούς ή την απόσβεση που φαίνεται σε λογαριασμούς της επιχείρησης», όπως τονιζόταν.

Σύμφωνα μάλιστα με την επόμενη παράγραφο του κανονισμού (6.05) «...ο υπολογισμός παγίου κεφαλαίου -όπως είναι στην περίπτωση της θυγατρικής του Μετρό οι σήραγγες και οι σταθμοί που κατασκευάστηκαν- γίνεται σε βάθυος χρόνου (Straight Line)». Δεν τον άκουσαν, γιατί οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και χρέωσαν αποσβέσεις εκατονταετίας μέσα στον ισολογισμό ενός έτους!

Η ΤΡΙΤΗ διαφωνία: Η τρίτη διαφωνία του ήταν το φούσκωμα του ΑΕΠ μέσω της αύξησης των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ. «Δεν μπορείτε να μας λέτε ότι θα επηρεάσετε τον αριθμητή που είναι το έλλειμμα, ακαριαία, και να αλλάξετε τον παρονομαστή, που είναι το ΑΕΠ, του χρόνου» τους είπε, αλλά δεν εισακούστηκε.

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία