Από τον Βασίλειο Α. Κορονάκη
Ιδρυτή και Εκδότη της εφημερίδας NewEurope
Μετάφραση από Ζωή Γεωργαντά
Πώς η Eurostat θα έπρεπε να απελευθερώσει τον εαυτό της από την κατηγορία της αποτυχίας της στο να μετρήσει αντικειμενικά το έλλειμμα και το χρέος της Ελλάδας το 2009-10
Δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου 2016, 06:48
Κατ’ αρχήν θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας τα δύο άρθρα μας που δημοσιεύτηκαν το 2013[1] σχετικά με την αδικία των προκαθορισμένων (στημένων) στατιστικών στοιχείων του χρέους και του ελλείμματος που πιστοποιήθηκαν από την Eurostat μετά από την ενδελεχή επιτόπια διερεύνηση που διεξήγαγαν τα κλιμάκιά της.
Ενώ ακόμα περιμέναμε μια απάντηση στα ζητήματα που είχαμε θέσει, παρατηρήσαμε την ίδρυση ενός διεθνούς ταμείου για την συγκέντρωση χρημάτων για να βοηθηθεί ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνικής Στατιστικής Αρχής), Ανδρέας Γεωργίου, ως προς την κάλυψη των δικαστικών του εξόδων.
Αυτό το υπέρμετρα γελοίο ταμείο μας θύμισε την ιστορία του JohnGregoryBetancourt’s“TheAdventureoftheAmateurMendicantSociety – Η Περιπέτεια του Σωματείου Ερασιτεχνικής Επαιτείας”, κατά κάποιο τρόπο1. Το ταμείο ιδρύθηκε με την υπογραφή ενός 11-μελούς όχλου πρώην υψηλόβαθμων στελεχών της Eurostat που τώρα δραστηριοποιούνται ως σύμβουλοι της ΕΕ και ως μέλη διαφόρων Επιτροπών της.
Η γνώμη μας: Αν η Eurostat επιθυμεί να έχει τον σεβασμό των Ευρωπαίων πολιτών, πρέπει να σταματήσει τα παιχνίδια και να αναγνωρίσει το γεγονός ότι προσπέρασε πάρα πολύ απρόσεκτα τα Ελληνικά στατιστικά στοιχεία του χρέους και του ελλείμματος του 2009-10. Θεωρούμε ότι η Eurostat οφείλει να πάρει την ακόλουθη στάση που είναι η μόνη αρμόζουσα στις Ευρωπαϊκές αξίες: Δεν υπάρχει τίποτα πιο αξιοπρεπές από το να παραδεχτεί το σφάλμα της και να αποκαταστήσει την αλήθεια.
Αναλογιζόμενοι αυτό το διαδικτυακό κάλεσμα για λεφτά, απορούμε μήπως αυτό αποτελεί δέσμευση της Eurostat για αμοιβαία ανταπόδοση. Πέραν αυτού, ένας τέτοιος τρόπος συγκέντρωσης χρημάτων έχει νομικές υποχρεώσεις και συνέπειες, για τις οποίες, αν δεν αντιμετωπιστούν, ποιός ξέρει ποιά «ομάδα σατανικών συμφερόντων» μπορεί να κατηγορηθεί ότι φέρθηκε άδικα στον κ. Γεωργίου.
Διεθνώς, όποιος παραπέμπεται δικαστικώς καλύπτει τα έξοδά του, εκτός και αν αποδειχθεί με βάση τον νόμο ότι είναι φτωχός ή ότι είναι ανίκανος και ζητιανεύει για να ζήσει. Ας ερευνηθεί πρώτα αν ο κ. Γεωργίου υπάγεται σε κάποια από αυτές τις αδυναμίες, και τότε οι φίλοι του στην Eurostat μπορεί δικαιολογημένα να κατηγορούν το Ελληνικό κράτος ότι ενεργεί «επονείδιστα» με το να μη πληρώνει τα δικαστικά έξοδα του κ. Γεωργίου για ένα έγκλημα, το οποίο, σε τελευταία ανάλυση, τελέστηκε από τον κ. Γεωργίου υπό την πρώην ιδιότητά του ως δημοσίου υπαλλήλου του Ελληνικού κράτους.
Η παραπλάνηση δια της υπεκφυγής στην αντιμετώπιση των τεθέντων ζητημάτων κυριαρχεί στο σκεφτικό της Eurostat
Ως συνήθως, έτσι και στο ψηφιακό τους κάλεσμα, οι φίλοι του κ. Γεωργίου από την Eurostat προβάλλουν ως απόδειξη των επιχειρημάτων τους αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα που υποτίθεται ότι προσπαθούν να αποδείξουν. Έτσι, με το να γράφουν ότι έχουν “παρακολουθήσει τις εξελίξεις στην Ελλάδα από πολύ κοντά”, έτσι ώστε να “είναι σε θέση να έχουν ισχυρή άποψη ότι οι παρατεταμένες δικαστικές διαδικασίες προέρχονται μόνον από παραπλανημένα καθοδηγούμενη αντίσταση εκ μέρους πολλών πολιτικών και άλλων ομάδων συμφερόντων στην επιμονή του Αντρέα να είναι προσκολλημένος στους Ευρωπαϊκούς στατιστικούς κανονισμούς”, αυτοί (οι φίλοι του κ. Γεωργίου από την Eurostat) καταφεύγουν μόνον σε διαδοχικές διαβεβαιώσεις προβάλλοντας την μία διαβεβαίωση ως απόδειξη της άλλης διαβεβαίωσης.
Έτσι, κάποιος θα συμφωνούσε ότι εάν οι φίλοι του κ. Γεωργίου έχουν παρακολουθήσει από πολύ κοντά τις εξελίξεις και εάν ο κ. Γεωργίου ακολούθησε τους Ευρωπαϊκούς κανονισμούς, τότε κάποια αδικία σε βάρος του πρέπει να έλαβε χώρα. ΜΠΡΑΒΟ! (η υπογράμμιση είναι του μεταφραστή)
Εντούτοις, ούτε ο κ. Γεωργίου, ούτε οι φίλοι του από τηνEurostat απέδειξαν ποτέ ότι αυτός είχε ακολουθήσει τους Ευρωπαϊκούς κανονισμούς, ιδιαίτερα αυτούς τους κανονισμούς του ΕΣΛ952, όπως έχουμε ήδη εξηγήσει στα προηγούμενα άρθρα μας του 2013, που ακόμα περιμένουν απάντηση (βλ. αναφορά [1]).
Μερικά προσεκτικά αποκρυπτόμενα γεγονότα
Ένα άλλο σημείο που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι ο κ. Γεωργίου και οι φίλοι του από την Eurostat έχουν την συνήθεια να αποκρύβουν επιλεκτικά σημαντικά γεγονότα. Για παράδειγμα, έχουν αποκρύψει ένα αρχικό (16 Οκτωβρίου 2010) ηλεκτρονικό μήνυμα του κ. Γεωργίου προς τον κ. Πόουλ Τόμσεν, επικεφαλής εκπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελληνική Τρόικα των δανειστών, το οποίο απεκαλύφθη δημοσίως στην Ελληνική Βουλή.
Σ’ αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα, ο Πόουλ Τόμσεν, ως συνάδελφος και φίλος του κ. Γεωργίου, πιέστηκε από τον κ. Γεωργίου για να επιβάλει επί του Ελληνικού Υπουργείου Οικονομικών την τροποποίηση του στατιστικού νόμου μέσω του ECOFIN3, έτσι ώστε όλες οι δικαιοδοσίες και υπευθυνότητες που είχαν θεσπιστεί για το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, ως 7-μελές Συλλογικό Όργανο, να μεταφερθούν στον κ. Γεωργίου. Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα είχε κοινοποίηση προς τον κ. HallgrimurSnorrason, τον Μόνιμο Κατοικοεδρεύοντα Εκπρόσωπο της Eurostat στην ΕΛΣΤΑΤ, και προς τον κ. PerSamuelson, έναν από τους δωρητές του κ. Γεωργίου στο ιδρυθέν ταμείο συγκέντρωσης χρημάτων και πρώην νομικό σύμβουλο του κ. Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ.
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η πληθώρα των παρεμβάσεων της Eurostat στις διεργασίες της Ελληνικής Δικαιοσύνης, ιδιαίτερα διαμέσου του ISI (Διεθνούς Στατιστικού Ινστιτούτου), ένα περιστατικό του οποίου ήταν το 59ο Διεθνές Συνέδριο Στατιστικής στο HongKong. Το συνέδριο ξεκίνησε με μία ανοικτή συνεδρία με τίτλο ‘Εισβολή των Δικαστών στην διαδικασία στατιστικής παραγωγής των επίσημων στατιστικών’, στην οποία συνεδρία το ISI ανοικτά αναφέρθηκε στην Ελλάδα. Τέτοιες παρεμβάσεις, και όχι κάποιες καταχθόνιες ομάδες πολιτικών συμφερόντων, έχουν προκαλέσει τις “παρατεταμένες δικαστικές διαδικασίες”, οι οποίες έχουν στην πραγματικότητα ωφελήσει τον κ. Γεωργίου, λόγω της ύπαρξης της νομικής ρήτρας 5-ετούς παραγραφής ορισμένων εγκλημάτων, η οποία θα μπορούσε να έχει οδηγήσει στην παραγραφή του ενός από τα εγκλήματα για το οποίο διώκεται ο κ. Γεωργίου. Αυτή η παραγραφή δεν συνέβη χάρις στην ταχεία δράση της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Ο υπότιτλος λέει: Θεωρούμε ότι η Eurostat δεν πρέπει να φοβάται την Δικαιοσύνη. Το ζήτημα των Ελληνικών Στατιστικών πρέπει να τελειώσει μιά για πάντα, μόνο με ανοικτές ακροαματικές διαδικασίες στα Δικαστήρια.
Σχετικά με το κόλπο του Κώδικα Πρακτικής των Ευρωπαϊκών Στατιστικών
Ο Κώδικας Πρακτικής των Ευρωπαϊκών Στατιστικών απευθύνεται για υλοποίηση “προς τις Κυβερνητικές Αρχές για να δώσει οδηγίες” και “προς τις Στατιστικές Αρχές και το Προσωπικό τους για να δώσει ένα πρότυπο στατιστικών αρχών”[2]. Επιπλέον, ο σκοπός του Κώδικα είναι ρητά να παράσχει υπηρεσία ως “ένα αυτο-ρυθμιστικό εργαλείο”[3] για την αυτο-βελτίωση των Εθνικών Στατιστικών Υπηρεσιών των Κρατών Μελών της ΕΕ και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί Ευρωπαϊκό Νόμο. Αλλά πάνω από όλα, ο Κώδικας δεν είναι πάνω από τον εθνικό νόμο. Για τους σκοπούς του Κώδικα έχουν υιοθετηθεί συναδελφικές αξιολογήσεις και ένα ερωτηματολόγιο αυτο-αξιολόγησης[4].
Προς ενημέρωση των αναγνωστών, ο Κώδικας αποτελείται από 15 αρχές και κάθε αρχή εξετάζεται με έναν αριθμό στατιστικών αριθμοδεικτών που ονομάζονται ενδείκτες[5]. Ο ενδείκτης 1.4 της πρώτης αρχής “Επαγγελματική Ανεξαρτησία” δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό κλάσμα που έχει στον αριθμητή το πλήθος των συναδέλφων οι οποίοι κρίνουν ότι ο επικεφαλής της Στατιστικής Αρχής και οι επικεφαλής των Οργάνων της Αρχής – στην Ελληνική περίπτωση το τότε επταμελές Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ – έδειξαν πράγματι ανεξαρτησία από πολιτικές επιρροές, και ασφαλώς ήταν υπεύθυνοι, κατά την λήψη των αποφάσεών τους “επί των στατιστικών μεθόδων, προτύπων και διαδικασιών, και για το περιεχόμενο και τον χρόνο των δημοσιοποιήσεων των στατιστικών στοιχείων” (βλ. τον Κώδικα του 2005 που ήταν τότε εν ισχύει)[6]. Αυτή η υπευθυνότητα αφαιρέθηκε παράνομα[7] από τα έξι μέλη του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ υπό του προέδρου του, κ. Γεωργίου. Ο παρονομαστής του κλάσματος για τον ενδείκτη 1.4 είναι το πλήθος όλων των συναδελφικών αξιολογήσεων (θετικών και αρνητικών).
Συγκεκριμένα, ο ενδείκτης 1.4 του Κώδικα, όπως ίσχυε το 2010, έλεγε: Ο επικεφαλής της Στατιστικής Αρχής και όπου αρμόζει, οι επικεφαλής των στατιστικών οργάνων έχουν την αποκλειστική υπευθυνότητα να αποφασίζουν επί των στατιστικών μεθόδων, προτύπων και διαδικασιών, και επί του περιεχομένου και του χρόνου των στατιστικών δημοσιοποιήσεων. Στερούμενος οιουδήποτε αμυντικού επιχειρήματος για να στηρίξει το γιατί παραβίασε τον Ελληνικό Στατιστικό νόμο, ο οποίος είχε θεσπίσει υπευθυνότητες και αρμοδιότητες του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ για την πιστοποίηση των επίσημων στατιστικών, ο κ. Γεωργίου και η Eurostatπροβαίνουν στον ανόητο ισχυρισμό ότι επί τη βάσει του ως άνω ενδείκτη ο κ. Γεωργίου μπορούσε να κυβερνά μόνος του αυτός το Ελληνικό στατιστικό σύστημα. Οτιδήποτε περισσότερο, πλεονάζει.
Σχετικά με τις επιβεβαιωμένες δίκες που αντιμετωπίζει ο κ. Γεωργίου
Η δίκη κατά του κ. Γεωργίου στις 19 Μαΐου 2016 περιλαμβάνει τις εξής κατηγορίες:
- Εψεύσθη ότι είχε παραιτηθεί από το ΔΝΤ ενώ δεν είχε παραιτηθεί. Αυτό ήταν παραβίαση του νόμου σύμφωνα με τον οποίο ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ δεν έπρεπε να έχει καμία άλλη θέση εν όσο ήταν πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ.
- Δεν συγκάλεσε συνεδριάσεις του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς αυτό ήταν καθήκον του σύμφωνα με τον νόμο.
- Σφετερίστηκε προς ίδιον όφελος τις υπευθυνότητες και δικαιοδοσίες που περιγράφονταν στον νόμο για τα έξι άλλα μέλη του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ.
- Διαβίβασε τα δικά του – μη ελεγμένα από το Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ – στοιχεία στην Eurostat, τον Νοέμβριο 2010. Το Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ έπρεπε να εγκρίνει κατά απόλυτη πλειοψηφία τις επίσημες στατιστικές, όπως ρητά είχε θεσμοθετηθεί στον Ελληνικό στατιστικό νόμο.
- Όλα τα παραπάνω εγκλήματα διέπραξε εκ προθέσεως και με σκοπό το προσπορίσει στον εαυτό του και σε άλλον ηθικό και υλικό όφελος.
Η δίκη κατά του κ. Γεωργίου στις 21 Απριλίου 2016 με την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης του πρώην Διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ.
Εν κατακλείδι, πιστεύουμε ότι η Eurostat δεν θα έπρεπε να φοβάται οιοδήποτε δικαστήριο. Το πρόβλημα με τις Ελληνικές στατιστικές πρέπει να λυθεί μια για πάντα, και μόνο διαμέσου ανοικτών Δικαστικών ακροάσεων. Οι απλές δηλώσεις του κ. Γεωργίου και των φίλων του της Eurostat και του ISI, καθώς και η απουσία επιφυλάξεων της Eurostat για τα Ελληνικά στοιχεία δεν είναι αρκετά. Οι Έλληνες πολίτες και ο κόσμος πρέπει να μάθουν τί πραγματικά συνέβη και γιατί συνέβη όπως είπε και ο Επίτροπος επί των Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, κ. Ιωακείμ Αλμούνια στις 19 Οκτωβρίου 2009[8]. Ας κάνουμε λοιπόν μια ανοικτή και σε βάθος διερεύνηση, όπως πρότεινε τότε ο κ. Αλμούνια, χωρίς όμως η πρότασή του να γίνει πραγματικότητα.
Ας γίνει τώρα μέσω του Ελληνικού Συστήματος Δικαιοσύνης.
Αναφορές
[1] (1) “Eurostat’s failures greatly increase the size of Greece’s debt”, 10 Nov. 2013.
(2) “Eurostat’s crafty ways of collaboration with governmental officials to swell Greece’s public deficit and debt for the period 2005-2000”, 15 Dec. 2013.
[2] European Statistics Code of Practice Adopted by the EU Statistical Program Committee on 24 February 2005, attached to COM (2005) 217 final (see fn. 9).
[3] See COM (2005) 217 final, Brussels, 25.5.2009, as well as Council Decision No.235/2008/EC (Official Journal of the European Union, L.73/17, 15.3.2008).
[5] Η διαφορά μεταξύ στατιστικών αριθμοδεικτών και ενδεικτών είναι ότι οι τελευταίοι βασίζονται σε απλές αριθμητικές πράξεις όπως ένας λόγος (κλάσμα), ενώ οι αριθμοδείκτες ενσωματώνουν μια πολύπλοκη στατιστική μεθοδολογία.
[6] Ο Κώδικας αναθεωρήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2011, πολύ μετά την παράβαση από τον κ. Γεωργίου του υπηρεσιακού του καθήκοντος.
[7] Σχετικά με το ζήτημα αυτό, ο κ. Γεωργίου παραβίασε τον εθνικό στατιστικό νόμο 3832/2010 (όπως ίσχυε τότε), σε συνεργασία με την Eurostat, ιδιαίτερα και συγκεκριμένα με τον κ. Χάλγκριμουρ Σνόρρασον και τον κ. Περ Σάμουελσον, τους οποίους βοηθούσαν ακριβοπληρωνόμενοι Έλληνες δικηγόροι.
[8] Euobserver, “Revised Greek Deficit Figures cause outrage” (20.10.2009) https://euobserver.com/economic/28853 .
1 Πρόκειται για μια ιστορία με τον Σέρλοκ Χόλμς ο οποίος διαλεύκανε ένα έγκλημα «κατά κάποιο τρόπο», όπως καταλήγει η αφήγηση.
2 Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών του 1995, βάσει του οποίου υπολογίστηκαν το χρέος και το έλλειμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου